(۱-۴-۲) قرائت سورۀ سجده و إنسان در نماز صبحِ روز جمعه
ابوهریرهس روایت کرده که: «كَانَ النَّبِيُّ ج يَقْرَأُ فِي الْجُمُعَةِ فِي صَلَاةِ الْفَجْرِ ﴿الم تَنْزِيلُ السَّجْدَةَ﴾ وَ ﴿هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنْسَانِ حِينٌ مِنْ الدَّهْرِ﴾.» [۶۱]و [۶۲] «پیامبر ج در روز جمعه در نماز فجر ﴿الم تَنْزِيلُ السَّجْدَةَ﴾ و ﴿هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنْسَانِ حِينٌ مِنْ الدَّهْرِ﴾ تلاوت می‌کردند.» برخی بر این باورند که نماز صبح روز جمعه دارای سجده‌ای اضافی است و آن را سجدۀ جمعه نام نهاده‌اند و در صورتی اگر سورۀ سجده (که دارای سجده تلاوت می‌باشد) خوانده نشود و سوره‌ای دیگر مانند سورۀ علق بجای آن خوانده شود که در آن سجده باشد مطابق حدیث عمل نشده است. و باید توجه داشت که سجدۀ اضافی به ماتبعِ خواندن سورۀ سجده است و خواندن سورۀ سجده مستحب است که به ماتبعِ آن سجده برده می‌شود نه بردن سجده بخاطر خواندن سوره‌ای غیر از سورۀ سجده. پس مقصد اصلی خواندن سورۀ سجده است نه بردن سجدۀ تلاوت.
به اتفاق کلیۀ علما بردن سجده‌ای دیگر مستحب نیست. [۶۳]
[۶۱] (صحيح): بخاري (ش۸۹۱و۱۰۶۸) / مسلم (ش۲۰۷۲و۲۰۷۱) / نسایی (ش۹۵۵) / ابن ماجه (ش۸۲۳) از طریق (سفیان الثوری و سعد بن ابراهیم) روایت کرده‌اند: «عن سعد بن إبراهيم عن عبد الرحمن هو ابن هرمز الأعرج عن أبي هريرةس قال كان النبي ج يقرأ في الجمعة في صلاة الفجر ﴿آلم تَنْزِيلُ السَّجْدَةُ﴾ و ﴿هَلْ أَتَى عَلَى الإِنْسَانِ﴾.» [۶۲] در کلام عرب کان به همراه فعل مضارع به معنای ماضی استمراری می‌باشد؛ یعنی این عمل در گذشته تکرار شده است." كَانَ النَّبِيُّ ج يَقْرَأُ " به این معناست که پیامبر ج این عمل را تکرار کرده‌اند. [۶۳] ابن تیمیه، مجموع الفتاوی، ۲۴/۲۰۵؛ ابن قیم، زادالمعاد، ۱/۳۷۵؛ سیّد سالم، صحیح فقه السنة، ۱/۵۷۲.