دیدگاه صبحی پاشا
همچنین صبحی پاشا از علماء ترکیه در کتابش به نام (حقائق الیلام فی تاریخ الاسلام) می‌گوید: «حضرت رسول در خطبه حجة الوداع در همین سال فرمود: کلام خدا و سنت رسول را بگیرید تا گمرا ه نشوید، پس دیگر نیازی به چنین وصیتی نبود، گذشته از این اگر این وصیت به حدی لازم بود که وجودش باعث هدایت و عدمش موجب گمراهی امت بود، پس چرا حضرت رسول با گفتن عمر یا دیگری منصرف گردید؟ براستی که اصحاب گرامی رسول الله به حدی در حضور سعادتش ادب می‌کردند که خاموش بوده بلند حرف نمی‌زدند، پس چگونه در حضور سعادتش نزاع راه انداختند؟ این‌ها اموری است که باید به دقت و با دیده بصیرت بدانها نگریست».
آری، ادب اصحاب رسول الله که صبحی پاشا بدان اشاره کرده است، ادبی بوده که خدایﻷطبق آیه ۲- ۳ سوره حجرات به آن‌ها آموخته است.
می‌فرماید: ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَرۡفَعُوٓاْ أَصۡوَٰتَكُمۡ فَوۡقَ صَوۡتِ ٱلنَّبِيِّ وَلَا تَجۡهَرُواْ لَهُۥ بِٱلۡقَوۡلِ كَجَهۡرِ بَعۡضِكُمۡ لِبَعۡضٍ أَن تَحۡبَطَ أَعۡمَٰلُكُمۡ وَأَنتُمۡ لَا تَشۡعُرُونَ ٢ إِنَّ ٱلَّذِينَ يَغُضُّونَ أَصۡوَٰتَهُمۡ عِندَ رَسُولِ ٱللَّهِ أُوْلَٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ ٱمۡتَحَنَ ٱللَّهُ قُلُوبَهُمۡ لِلتَّقۡوَىٰۚ لَهُم مَّغۡفِرَةٞ وَأَجۡرٌ عَظِيمٌ٣﴾[الحجرات: ۲-۳].
یعنی: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید، (هر گاه در حضور رسول الله باشید با ادب بوده) صدایتان را بر صدای رسول الله بلند نکنید و در هنگام تکلم با آن حضرت با صدای بلند حرف نزنید، چنانکه خودتان با یکدیگر با صدای بلند حرف می‌زنید، تا مبادا ناآگاهانه (در اثر عدم رعایت این ادب) ثواب اعمالتان ضایع شود، همانا آنانکه (رعایت ادب کرده)، صدایشان را در حضور رسول الله پایین می‌آورند آن‌ها کسانی هستند که خدا دل‌هایشان را برای قبول ایمان آزموده است، آمرزش و پاداشی بزرگ به آنان تعلق می‌گیرد».
آیا اصحاب رسول الله که خدا آن‌ها را با این ادب آراسته بود ودل‌هایشان را برای ایمان آزموده بود، امکان دارد با او چنین اسائه ادب نمایند؟ مسلماً خیر.
اکنون به بحث خود درباره این داستان خرافی که به حد کافی بیانش کردیم خاتمه می‌دهیم و برمی‌گردیم به موضوع اصلی.