واکنش مردم
مردم با آن همه ترس و خوفی که از پارس داشتند پس از شنیدن سخنان کوتاه مثنی و توجه به فرمایش مختصر عمر که با استدلال به آیه قرآن به آن‌ها نوید پیروزی داد، در خود احساس آرامش و اطمینان نموده، متمایل به اجابت امر عمر شدند، چرا اجابت و فداکاری در راه حق نکنند؟ مگر اینان نبودند که در زمان نبوت فداکاری کردند و نبی خدا را در پیشرفت دین اسلام نصرت دادند؟ چگونه می‌شود که برای همین امری که قبلاً برای تحقق آن فداکاری کردند اکنون برای همیشه سکوت اختیار نموده، از جای نجنبند!.
آن‌ها تا این قوت بدین جهت در تصمیم خود متردد بودند که مشکل کار را خیلی دشوار می‌پنداشتند و باور نمی‌کردند که در کارشان موفق شوند، ولی حالا که مثنی آن‌ها را از روحیه رزمندگان پارس آگاه ساخته، مشاهدات خود را برای آن‌ها بازگو کرده و حضرت عمر نیز به آن‌ها نوید پیروزی و فتح این سرزمین را می‌دهد و می‌گوید خدا به آن‌ها وعده فتح داده و آن‌ها ایمان دارند که وعده خدا خلاف نمی‌پذیرد، هرگونه مشکلی در نظرشان آسان می‌گردد، لذا برای رفتن به میدان جنگی که ایمان دارند پیروز خواهند شد، می‌شتابند.