۳۰- باب الشفاعة:
باب شفاعت و میانجیگری
قال‌الله تعالی:
﴿مَّن يَشۡفَعۡ شَفَٰعَةً حَسَنَةٗ يَكُن لَّهُۥ نَصِيبٞ مِّنۡهَاۖ﴾[النساء: ۸۵].
«هرکس که شفاعت زیبا و پسندیده‌ای بکند (موافق شرع باشد)، نصیبی از آن خواهد داشت».
۱۶۴- وعن أَبي موسى الأَشعري رضي اللَّه عنه قال: كان النبي صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِذَا أَتَاهُ طالِبُ حاجةٍ أَقْبَلَ عَلَى جُلسائِهِ فَقَالَ: «اشْفَعُوا تُؤْجَرُوا، ويَقْضِي اللَّهُ عَلَى لِسَانِ نَبِيِّهِ مَا أَحَبَّ» متفق عليه.
۱۶۴. و از ابوموسی اشعریسروایت شده است که فرمود: هر وقت، یک نیازمند به نزد پیامبرصمی‌آمد، ایشان به حاضران در جلسه رو می‌کردند و می‌فرمودند: «شفاعت کنید (در حل مشکل این فرد واسطه شوید) تا پاداش یابید و خداوند هرچه را که دوست داشته باشد ـ یا در روایتی دیگر: «بخواهد» ـ، بر زبان پیامبرش جاری می‌کند» [۱۶۲].
۱۶۵- وعن ابن عباس رضي اللَّه عنهما في قِصَّةِ بَرِيرَةَ وزَوْجِهَا. قَالَ: قال لَهَا النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «لَوْ راجَعْتِهِ؟» قَالتَ: يا رَسُولَ اللَّه، تأْمُرُنِي؟ قال: «إِنَّما أَشْـفَعُ» قَالَتْ: لا حَاجَةَ لِي فِيْهِ. رواه البخاري.
۱۶۵. و از ابن‌عباسبدر داستان بریره [۱۶۳]و شوهرش روایت شده است که پیامبرصبه بریره فرمودند: کاش پیش او بر می‌گشتی؛ بریره گفت: ای رسول خدا! آیا به من امر می‌کنید (تا اجرا نمایم)؟ فرمودند: «(نه) فقط (بین شما) میانجیگری می‌کنم». گفت: من احتیاجی به او ندارم [۱۶۴].
[۱۶۲] متفق علیه است؛ [خ(۱۴۳۲)، م(۲۶۲۷)]. [۱۶۳] بریره، کنیز حضرت ام‌المؤمنین عایشه (ل) بوده است ـ ویراستاران. [۱۶۴] بخاری روایت کرده است؛ [(۵۲۸۳)].