۲۵۸- باب النهي عن الإيذاء
باب نهی از اذیت دیگران
قَالَ اللهُ تَعَالَی:
﴿وَٱلَّذِينَ يُؤۡذُونَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ بِغَيۡرِ مَا ٱكۡتَسَبُواْ فَقَدِ ٱحۡتَمَلُواْ بُهۡتَٰنٗا وَإِثۡمٗا مُّبِينٗا٥٨﴾[الأحزاب: ۵۸].
«و کسانى که مردان و زنان مؤمن را بى هیچ گناهى که مرتکب شده باشند، مىآزارند، به راستى [بار] بهتان و گناهى آشکار را بر دوش کشیدهاند».
۹۰۵- وعن عبد الله بن عمرو بن العاص بقَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «مَنْ أَحَبَّ أَنْ يُزَحْزَحَ عَنِ النَّارِ، وَيُدْخَلَ الْجَنَّةَ، فَلتَأْتِهِ مَنِيَّتُهُ وَهُوَ يُؤْمِنُ بِاللهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ، وَلْيَأْتِ إِلَى النَّاسِ الَّذِيْ يُحِبُّ أنْ يُؤْتَى إلَيْهِ» رواه مسلم.
۹۰۵- از عبدالله بن عمرو بن عاصبروایت شده است که پیامبرصفرمودند: هرکس که دوست دارد از دوزخ دور گردانده و داخل بهشت برده شود، باید در حالی بمیرد و مرگش فرا رسد که به خدا و روز قیامت ایمان دارد و باید به گونه‌ای که دوست دارد، با خودش رفتار شود، با مردم رفتار کند» [۸۸۴].
(به حدیث شماره: ۱۴۴ مراجعه شود).
[۸۸۴] مسلم روایت کرده است؛ [(۱۸۴۴)].