۲۴۹- باب تحريم النميمة وهي نقل الكلام بين الناس على جهة الإِفساد
باب تحریم سخنچینی و آن نقل سخن بین مردم به قصد برهم زدن آنان است
قَالَ اللهُ تَعَالَی:
﴿هَمَّازٖ مَّشَّآءِۢ بِنَمِيمٖ١١﴾[القلم: ۱۱].
«(از) بسیار عیبجویی که دایماً سخنچینی میکند (پیروی نکن)».
وَقَالَ تَعَالَی:
﴿مَّا يَلۡفِظُ مِن قَوۡلٍ إِلَّا لَدَيۡهِ رَقِيبٌ عَتِيدٞ١٨﴾[ق: ۱۸].
«(انسان) هیچ سخنى را به زبان نمىگوید جز اینکه نزد آن [براى نوشتن و حفظش] نگهبانى آماده است».
۸۸۳- وعَنْ حذَيْفَةَ رضي اللَّه عنهُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «لاَ يَدْخُلُ الْجَنَّةَ نَمَّامٌ» متفقٌ عليه.
۸۸۳. از حذیفه ـسـ روایت شده است که پیامبرصفرمودند: «سخنچین داخل بهشت نمیشود» [۸۶۲].
۸۸۴- وعَنْ ابن عَباسٍ رضي اللَّه عَنْهُمَا أنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مَرَّ بِقَبْرَيْنِ فَقَالَ: «إنَّهُمَا يُعَذَّبَانِ، وَمَا يُعَذَّبَانِ في كَبِيْرٍ، بَلَى إنَّهُ كَبِيْرٌ: أمَّا أَحَدُهُمَا، فَكَانَ يَمْشِيْ بِالنَّمِيْمَةِ، وَأمَّا الآخَرُ فَكَانَ لاَ يَسْتَتِرُ مِنْ بَوْلِهِ». متفقٌ عليه.
۸۸۴. از ابن عباس ـبـ روایت شده است که فرمود: پیامبرصاز کنار دو قبر گذشت و فرمودند: «این دو عذاب میشوند و به علت گناهی بزرگ هم عذاب داده نمیشوند، آری، بزرگ است؛ یکی از آنها سخنچینی میکرد و دیگری از ادرار استبرا نمینمود (و در آن حجاب و نظافت را رعایت نمیکرد)» [۸۶۳].
۸۸۵- وعن ابن مسْعُودٍ رضي اللَّه عنْهُ أنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «أَلاَ أُنَبِّئُكُمْ مَا العَضْهُ؟ هِيَ النَّمِيْمَةُ، القَالَةُ بيْنَ النَّاسِ» رواه مسلم.
۸۸۵. از ابن مسعود ـسـ روایت شده است که پیامبرصفرمودند: «آیا شما را از عضه (بهتان و دروغ) خبر دهم؟ آن انداختن کینه و کثرت سخنچینی در بین مردم است» [۸۶۴].
[۸۶۲] متفق علیه است؛ [خ (۶۰۵۵)، م (۱۰۵)]. [۸۶۳] متفق علیه است؛ [خ (۲۱۶)، م (۲۹۲)]. آنچه در متن آمده، لفظ یکی از روایتهای بخاری است. [۸۶۴] مسلم روایت کرده است؛ [(۲۶۰۶)].