۱۰۹- باب كراهة الشرب من فم القربة ونحوها وبيان أنه كراهة تنزيه لا تحريم
باب كراهت نوشیدن از دهانه‌ی مشك و مانند آن و بیان آن كه این عمل كراهت تنزیهی است نه تحریمی
۴۴۷- وعن أبي هريرة رضي اللَّه عنه قال: نَهَى رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَنْ يُشْرَبَ مِنْ فِي السِّقاءِ أَو القِرْبَةِ. متفقٌ عليه.
۴۴۷. از ابوهریرهسروایت شده است که فرمود: پیامبرصاز این‌که از دهانه‌ی مشک آب یا مشک شیر، نوشیده شود، نهی فرموده‌اند [۴۳۶].
۴۴۸- وعن كَبْشَةَ بِنْتِ ثَابتٍ رضي اللَّه عنها قالت: دَخَلَ عَلَيَّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَشَرِبَ مِنْ فيِّ قِرْبَةٍ مُعَلَّقَةٍ قَائِماً، فَقُمْتُ إِلَى فِيهَا فَقَطَعْتُهُ. رواه الترمذي، وقال: حديث حسن صحيح.
۴۴۸. و از کبشه دختر ثابت ل روایت شده است که فرمود: پیامبرصنزد من آمد و ایستاده، از دهانه‌ی مشک آویزانی، آب نوشید و من برخاستم و دهانه‌ی مشک را بریدم (و نگه داشتم برای تبرک) [۴۳۷].
و این حدیث حمل بر جواز نوشیدن آب از دهان مشک می‌گردد.
[۴۳۶] متفق علیه است؛ [خ (۵۶۲۷)، م (۱۶۰۹) و در مسلم، به‌طور اختصار آمده است]. [۴۳۷] ترمذی [(۱۸۹۳)] روایت کرده و گفته است: حدیث حسن صحیح است.