۹۰- باب الندب إلى إتيان الصلاة والعلم ونحوهما من العبادات بالسكينة والوقار
باب تشویق به آرامش و متانت در رفتن به نماز و آموختن و نیز عبادت‌های مانند آنها
قَالَ اللهُ تَعَالَی:
﴿وَمَن يُعَظِّمۡ شَعَٰٓئِرَ ٱللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقۡوَى ٱلۡقُلُوبِ٣٢﴾[الحج: ۳۲].
«هرکس شعائر و برنامه‌های الهی را بزرگ و محترم دارد، یقیناً (بزرگداشت) آنها از پرهیزگاری دل‌هاست».
۴۱۴- وعن أبي هريرة رضي اللَّه عنه قال: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّه صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: «إذا أُقِيمَتِ الصَّلاة، فَلا تَأْتُوهَا وأنْتُمْ تَسْعَوْنَ، وَأْتُوهَا وَأَنُتمْ تَمْشُونَ، وعَلَيكُم السَّكِينَة، فَمَا أَدْرَكْتُمْ فَصَلُّوا، وَمَا فَاتَكُمْ فَأَتِمُّوا» متفقٌ عليه.
۴۱۴. و از ابوهریرهسروایت شده است که فرمود: از پیامبرصشنیدم که می‌فرمودند: «هر گاه نماز بر پا شد، با عجله و دویدن به سوی آن نروید، بلکه به شیوه‌ی راه رفتن (و با وقار مؤدبانه) بروید و در آن شرکت کنید و متانت و آرامش را رعایت کنید؛ آن‌گاه به هر مقدار از جماعت که رسیدید، آن را بخوانید و هر مقدار از جماعت که بر شما فوت شد و نرسیدید، آن را تمام کنید» [۴۰۳].
۴۱۵- وعن ابن عباس رضي اللَّه عنهما أَنَّهُ دَفَعَ مَعَ النبي صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَوْمَ عرَفَةَ فَسَمِعَ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَرَاءَه زَجْراً شَديداً وَضَرْباً وَصَوْتاً للإِبلِ، فَأَشار بِسَوْطِهِ إِلَيْهِمْ وقال: «أَيُّهَا النَّاسُ! عَلَيْكُمْ بِالسَّكِينَةِ فَإِنَّ الْبِرَّ لَيْسَ بِالإِيضَاعِ» رواه البخاري.
۴۱۵. از ابن‌عباسبروایت شده است که فرمود: او «روز عرفه» با پیامبرصاز «صحرای عرفات» خارج شد که پیامبرصصداهای بلند (مردم در) هَی کردن و زدن شترها و ناله‌ی شترها را در پشت سرش شنید و با تازیانه‌اش به آنها اشاره کردند و فرمودند: «ای مردم! (در آمدن) متانت و وقار را پیشه و ملازمت کنید، زیرا طاعت و نیکی به تند رفتن و سرعت نیست» [۴۰۴].
[۴۰۳] متفق علیه است؛ [خ (۹۰۸)، م (۶۰۲)]. [۴۰۴] بخاری [(۱۶۷۱)] روایت کرده و مسلم [(۱۲۸۲)] نیز بعضی از آن را روایت کرده است.