۲۹۶- باب النهي عن البُصاق في المسجد والأمر بإزالته منه إذا وجد فيه والأمر بتنزيه المسجد عن الأقذار
باب نهی از انداختن آب دهن در مسجد و امر به بر داشتن آن از مسجد اگر باشد و پاک کردن مسجد از پلیدیها
۹۷۸- وعَنْ عائِشَةَ رضي اللَّه عنْهَا أنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ رَأَى في جِدَارِ الْقِبْلَةِ مُخَاطاً، أوْ بُزَاقاً، أوْ نُخَامَةً، فَحَكَّه. متفقٌ عليه.
۹۷۸. از حضرت عایشهلروایت شده است که پیامبرصدر دیوار قبلهی مسجد، مقداری اخلاط بینی یا آب دهان یا اخلاط سینه را مشاهده فرمود و آن را زدود و پاک کرد [۹۵۸].
۹۷۹- وعَنْ أنَسٍ رضي اللَّه عَنْهُ أنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «إنَّ هذِهِ الْمَسَاجِدَ لاَ تَصْلُحُ لِشْىءٍ مِنْ هَذَا الْبَوْلِ وَلاَ القَذَرِ، إنَّمَا هِيَ لِذِكْرِ اللَّهِ تَعَالَى، وَقَراءَةِ الْقُرْآنِ» أوْ كَمَا قالَ رسُولُ اللَّه صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ. رواه مسلم.
۹۷۹. و از انسسروایت شده است که پیامبرصفرمودند: «این مسجدها، شایستهی چیزهایی (کثیف) مانند ادرار و نجاسات نیست، بلکه تنها برای ذکر خداوند متعال و تلاوت قرآن هستند»، یا چنان که پیامبرصفرمودهاند [۹۵۹].
[۹۵۸] مسلم روایت کرده است؛ [(۲۸۵)]. [۹۵۹] متفق علیه است؛ [خ (۴۱۵)، م (۵۵۲)].