گلچینی از ریاض الصالحین

۲۹۰- باب تحريم النياحة على الميت، ولطم الخدِّ وشقِّ الجيب ونتف الشعر وحلقه، والدعاء بالويل والثبور
باب تحریم نوحه‌خوانی بر مرده و زدن و خراشیدن صورت و پاره کردن گریبان و کندن و تراشیدن مو و دعا کردن به ویل و هلاک شدن

۹۶۲- وعن ابْنِ مسعُودٍ رضي اللَّه عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «لَيْسَ مِنَّا مَنْ ضَرَبَ الْخُدُودَ، وَشَقَّ الْجُيُوبَ، وَدَعَا بِدَعْوَى الْجَاهِلِيَّةِ» متفقٌ عليه.

۹۶۲. از ابن مسعود ـسـ روایت شده است که پیامبرصفرمودند: «کسی که (پس از مردن کس دیگر و در فراق او) بر گونه‌هایش بزند و گریبان پاره نماید و مانند زمان جاهلیت، آه و فریاد و ناله کند، از ما نیست» [۹۴۲].

۹۶۳- وعَنْ أمِّ عَطِيَّةَ نُسَيْبَةَ رضي اللَّه عَنْهَا قَالَتْ: أخَذَ عَلَينَا رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عِنْدَ البَيْعَةِ أنْ لاَ نَنُوحَ. متفقٌ عليه.

۹۶۳. و از ام عطیه نسیبهلروایت شده است که پیامبرصهنگام بیعت از ما (زنان) قول گرفت که نوحه‌گری نکنیم [۹۴۳].

۹۶۴- وعَنْ أبي مالِكٍ الأشْعَرِيِّ رضي اللَّه عنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «النَّائِحَةُ إذَا لَمْ تَتُبْ قَبْلَ مَوْتِهَا تُقَامُ يَوْمَ الْقِيامةِ وَعَلَيْها سِرْبَالٌ مِنْ قَطِرَانٍ، وَدَرْعٌ مِنْ جَرَبٍ» رواهُ مسلم.

۹۶۴. از ابومالک اشعری ـسـ روایت شده است که پیامبرصفرمودند: «زن نوحه‌گر اگر قبل از مرگش توبه نکند، روز قیامت زنده می‌گردد در حالی که بر تن او، شلواری از قطران (ماده‌ی قیر مانند و مرکب از چوب و زغال و... و خیلی قابل اشتعال) و پیراهنی از مرضِ‌ گَری (پوشانیده شده) است» [۹۴۴].

۹۶۵- وَعنْ أبي بُرْدةَ قَالَ: وَجِعَ أبُو مُوسَى، فَغُشِيَ عَلَيْهِ، وَرَأْسُهُ فِيْ حِجْرِ امْرأَةٍ مِنْ أهْلِهِ، فَأَقْبلَتْ تَصِيْحُ بِرَنَّةٍ فَلَمْ يَسْتَطِعْ أَنْ يَرُدَّ عَلَيْهَا شَيْئاً؛ فَلَمَّا أفَاقَ، قَالَ: أنَا بَرِيْءٌ مِمَّنْ بَرِيءَ مِنْهُ رسُولُ اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّمَ، بَرِيءَ مِنَ الصَّالِقَةِ، والْحَالِقَةِ، والشَّاقَّةَ! متفقٌ عليه.

۹۶۵. و از ابوبرده ـسـ روایت شده است که فرمود: ابوموسی (اشعری)سبیمار شد و بیهوش گردید و سرش روی ران زنی از افراد خانواده‌اش بود و زن (پس از بیهوش شدن ابوموسی) با صدای غم‌آلود، شروع به نوحه و فریاد و ناله کرد و ابوموسیسدر آن هنگام قادر نبود چیزی به آن زن بگوید، وقتی حالش خوب شد، گفت: من از کسی که پیامبرصاز او بیزار است، بیزارم؛ پیامبرصاز زنی که صدایش را به نوحه‌خوانی بلند کند و از زنی که هنگام مصیبت موی سرش را می‌کند یا می‌برد و از زنی که گریبان خود را پاره می‌کند، بیزار است [۹۴۵].

(به حدیث شماره: ۹۱۵ مراجعه شود).

[۹۴۲] متفق علیه است؛ [خ (۱۲۹۴)، م (۱۰۳)]. [۹۴۳] متفق علیه است؛ [خ (۱۳۰۶)، م (۹۳۶)]. [۹۴۴] مسلم روایت کرده است؛ [(۹۳۴)]. [۹۴۵] متفق علیه است؛ [خ (۱۲۹۶)، م (۱۰۴)].