گلچینی از ریاض الصالحین

۱۸۳- باب فضل المشي إلى المساجد
باب فضیلت رفتن به مساجد

۶۳۰- وعنهُ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قالَ: «مَنْ تَطَهَّرَ في بَيْتِهِ، ثُمَّ مَضَى إِلى بَيْتٍ مِنْ بُيُوتِ اللَّهِ، لِيَقْضِيَ فَرِيضَةً مِنْ فَرائِضِ اللَّهِ كانَتْ خُطُواتُهُ إِحْدَاهَا تَحُطُّ خَطِيئَةً، والأُخْرى تَرْفَعُ دَرَجَةً» رواه مسلم.

۶۳۰. و از ابوهریره ـسـ روایت شده است که پیامبرصفرمودند: «هرکس در منزلش طهارت کند (وضو بگیرد) و سپس به خانه‌ای از خانه‌های خدا (مساجد) برود که فریضه‌ای از فرایض خدا را انجام دهد، قدم‌هایش، یکی گناهی را پاک می‌کند و دیگری یک درجه او را بالا می‌برد » [۶۱۸].

۶۳۱- وعن أُبَيِّ بن كعْبٍ رضيَ اللَّه عنه قال: كَانَ رَجُلٌ مِنَ الأَنْصَارِ لاَ أَعْلم أَحَدًا أَبْعَدَ مِنَ الْمَسْجِدِ مِنْهُ، وَكَانَتْ لا تُخْطِئُهُ صَلاَةٌ، فَقِيْلَ لَهُ: لَو اشْتَرَيْتَ حِمَارًا لِتَرْكَبَهُ في الظَّلْمَاءِ وفي الرَّمْضَاءِ قَالَ: ما يَسُرُّنِيْ أَنَّ مَنْزِلِيْ إِلى جَنْبِ الْمَسْجِدِ، إِنِّي أُريدُ أَنْ يُكتَبَ لي مَمْشَايَ إِلى الْمَسْجِدِ، وَرجُوعِيْ إِذا رَجَعْتُ إِلى أَهْلِيْ. فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «قَدْ جَمَعَ اللَّهُ لَكَ ذَلِكَ كُلَّهُ» رواه مسلم.

۶۳۱. و از ابی بن کعب ـسـ روایت شده است که فرمود: مردی از انصار بود که من کسی را دورتر از او به مسجد نمی‌شناختم (خانه ایشان فاصله بیشتری با مسجد داشت) و یک نمازش فوت نمی‌شد، به او گفته شد: کاش یک الاغ می‌خریدی که در تاریکی و گرما و پیمودن زمین داغ، بر آن سوار می‌شدی، (و به مسجد می‌آمدی) گفت: خوشحال نیستم که منزلم نزدیک مسجد باشد، می‌خواهم در رفتن به مسجد و برگشتن از آن به خانه و خانواده‌ام، قدم‌هایم برایم نوشته شود و محسوب گردد؛ پیامبرصخطاب به او فرمودند: «خداوند تمام آنها را برای تو جمع و ذخیره کرده است» [۶۱۹].

۶۳۲- وعنْ أَبي موسى رضيَ اللَّه عنه قالَ: قال رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «إِنَّ أَعْظَمَ النَّاسِ أَجْرًا في الصَّلاةِ أَبْعَدُهُمْ إِلَيْهَا مَمْشًى، فَأَبْعَدُهُمْ. والَّذِيْ يَنْتَظِرُ الصَّلاةَ حَتَّى يُصَلِّيْهَا مَعَ الإِمامِ أَعْظَمُ أَجْراً مِنَ الَّذِيْ يُصَلِّيْهَا ثُمَّ يَنَامُ» متفقٌ عليه.

۶۳۲. و از ابوموسی ـسـ روایت شده است که پیامبرصفرمودند: «انسان دارای بزرگ‌ترین اجر نماز از بین مردم، کسی است که راه گذر او به مسجد، دورتر و سپس کسی است که راهش دورتر است. و کسی که منتظر نماز می‌ماند تا آن را با امام بخواند، اجرش بزرگ‌تر از کسی است که (به تنهایی) آن را انجام می‌دهد و بعد می‌خوابد» [۶۲۰].

۶۳۳- وعن بُرَيدَةَ رضي اللَّه عنه عن النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «بَشِّرُوا الْمَشَّائِينَ في الظُّلَمِ إِلى الْمَسَاجِدِ بِالنُّورِ التَّامِّ يَوْمَ القِيَامَةِ» رواه أبو داود والترمذي.

۶۳۳. و از بریده ـسـ روایت شده است که پیامبرصفرمودند: «بسیار روندگان در تاریکی به مسجد را، به نوری کامل در روز قیامت، مژده دهید» [۶۲۱].

۶۳۴- وعن أبي هريرةَ رضيَ اللَّهُ عنهُ أَنَّ رسولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «أَلاَ أَدُلُّكُمْ عَلَى مَا يَمْحُو اللَّهُ بِهِ الخَطَايَا، وَيَرْفَعُ بِهِ الدَّرَجَاتِ؟ قَالُوا: بَلَى يَا رَسُولَ اللَّهِ. قَالَ: «إِسْبَاغُ الْوُضُوءِ عَلَى الْمَكَارِهِ، وَكَثْرَةُ الْخُطَا إِلَى الْمَسَاجِدِ، وَانْتِظَارُ الصَّلاَةِ بَعْدَ الصَّلاةِ، فَذَلِكُمُ الرِّبَاطُ، فَذَلِكُمُ الرِّبَاطُ» رواه مسلم.

۶۳۴. و از ابوهریره ـسـ روایت شده است که پیامبرصفرمودند: «آیا شما را به چیزی که خداوند با آن گناهان را محو و درجات را نزد خود بالا می‌برد، راهنمایی کنم؟» گفتند: بله، ای رسول خدا! فرمودند: «وضوی کامل و صحیح با تحمل سختی و زحمت (مثلاً سرما یا...) و زیاد قدم برداشتن به سوی مساجد و انتظار نمازی دیگر بعد از نماز؛ و رباط، این‌ها هستند».

(به حدیث شماره: ۷۸ مراجعه شود).

[۶۱۸] مسلم روایت کرده است؛ [(۶۶۶)]. [۶۱۹] مسلم روایت کرده است؛ [(۶۶۳)]. [۶۲۰] متفق علیه است؛ [خ (۶۵۱)، م (۶۶۲)]. [۶۲۱] ابوداود [(۵۶۱)] و ترمذی [(۲۳۳)] روایت کرده‌اند.