۲۱۹- باب فضل الصوم وغيره في العشر الأوَّل من ذي الحجة
باب فضیلت روزه و غیر آن در دههی اول ذیالحجه
۷۳۰- عن ابنِ عبَّاسٍ رَضيَ اللَّه عَنْهُمَا، قالَ: قالَ رسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «ما مِنْ أَيامٍ العَمَلُ الصَّالِحُ فِيهَا أَحَبُّ إِلى اللَّهِ مِنْ هَذِهِ الأَيَّامِ» يَعْني: أَيَّامَ العَشْرِ، قَالُوا: يَا رَسُولَ اللَّهِ، وَلاَ الْجِهَادُ في سَبِيلِ اللَّهِ؟ قَالَ: «ولاَ الْجِهَادُ في سَبِيلِ اللَّهِ، إِلاَّ رَجُلٌ خَرَجَ بِنَفْسِهِ، وَمَالِهِ فَلَمْ يَرجِعْ منْ ذَلِكَ بِشَيْءٍ» رواه البخاريُّ.
۷۳۰. از ابن عباس ـبـ روایت شده است که پیامبرصفرمودند: «روزهایی نیست که عبادت در آنها نزد خداوند محبوبتر و پسندیدهتر از این ایام (یعنی دههی اول ذیالحجه) باشد»، گفتند: ای رسول خدا! حتی جهاد در راه خدا نیز از آن محبوب تر نیست؟ فرمودند: «جهاد در راه خدا نیز از آن محبوبتر نیست، مگر (جهاد) مردی که با جان و مال خود، برای جهاد خارج شده و هیچکدام را باز نیاورده (شهید شده) باشد» [۷۱۲].
[۷۱۲] بخاری روایت کرده است؛ [(۹۶۹)].