گلچینی از ریاض الصالحین

۲۶۰- باب تحريم الحسد
باب تحریم حسد

وَهُوَ تَمَنِّيْ زَوَال النِّعْمَةِ عَنْ صَاحِبِهَا، سَوَاءٌ كَانَتْ نِعمَة دِينٍ أَوْ دُنيا. قَالَ الله تَعَالَى: ﴿أَمۡ يَحۡسُدُونَ ٱلنَّاسَ عَلَىٰ مَآ ءَاتَىٰهُمُ ٱللَّهُ مِن فَضۡلِهِۦۖ﴾[النساء: ۵۴].

حسد، آرزوی زایل شدن نعمت از صاحب آن است، فرقی نمی‌کند نعمت دین باشد یا نعمت دنیا؛ خدای متعال می‌فرماید:

﴿أَمۡ يَحۡسُدُونَ ٱلنَّاسَ عَلَىٰ مَآ ءَاتَىٰهُمُ ٱللَّهُ مِن فَضۡلِهِۦۖ﴾[النساء: ۵۴].

«آیا با مردم بر آنچه که خداوند از فضل خویش به آنان داده است، حسد مى‏ورزند؟».

۹۰۸- وعَنْ أبي هُرَيرة رضي اللَّه عنْهُ أنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «إيَّاكُمْ وَالْحَسَدَ؛ فَإنَّ الْحَسَدَ يَأكُلُ الْحَسَنَاتِ كَمَا تَأكُلُ النَّارُ الْحَطَبَ أوْ قَالَ: العُشْبَ» رواه أبوداود.

۹۰۸. از ابوهریره ـسـ روایت شده است که پیامبرصفرمودند: «از حسد بپرهیزید! زیرا که حسد نیکی‌ها را می‌خورد هم‌چنان که آتش هیزم را می‌خورد» یا به جای هیزم فرمودند: «خاشاک» [۸۸۷].

(به حدیث شماره‌ ۹۰۶ مراجعه شود)

[۸۸۷] ابوداود روایت کرده است؛ [(۴۹۰۳)].