۱۴۱- باب ما يقوله من أيس من حياته
باب آنچه که شخص مأیوس از جان خود میگوید
۵۳۸- عن عائشة رضيَ اللَّهُ عنها قالت: سَمِعْتُ النبيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وهُوَ مُسْتَنِدٌ إِليَّ يَقُولُ: «اللَّهُمَّ اغفِرْ لِيْ وَارْحَمْنِيْ، وَأَلْحِقْنِيْ بِالرَّفِيْقِ الأَعْلَى» متفق عليه.
۵۳۸. از عایشهلروایت شده است که فرمود: از پیامبرصدر حالی که به من تکیه زده بود، شنیدم که میفرمودند: «اللَّهُمَّ اغفِرْ لِيْ وَارْحَمْنِيْ، وَأَلْحِقْنِيْ بِالرَّفِيْقِ الأَعْلَى»: خدایا! مرا بیامرز و بر من رحم بفرما و مرا به رفیق اعلی (حضور خداوند یا جایگاه فرشتگان و پیامبران) بپیوند» [۵۲۹].
۵۳۹- وعنها قَالَتْ: رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَهُوَ بِالْمَوْتِ، عِنْدَهُ قَدحٌ فِيهِ مَاءٌ، وَهُوَ يُدْخِلُ يَدَهُ في القَدَحِ، ثُمَّ يَمْسَحُ وَجْهَهُ بِالْمَاءِ، ثُمَّ يَقُولُ: «اللَّهُمَّ أَعِنِّي عَلَى غَمَرَاتِ الْمَوْتِ وَسَكَرَاتِ الْمَوْتِ» رواه الترمذي.
۵۳۹. از عایشه ـلـ روایت شده است که فرمود: پیامبرصرا دیدم که در حالت بیرون رفتن روح بودند و نزد او کاسهای پر از آب بود و وی دست خود را در آن کاسه فرو میبرد و بر سر و روی خود آب میمالید و سپس میفرمودند: «اللَّهُمَّ أَعِنِّي عَلَى غَمَرَاتِ الْمَوْتِ وَسَكَرَاتِ الْمَوْتِ»: خدایا! مرا بر سختیها و غصهها و سکرات مرگ، کمک بفرما» [۵۳۰].
[۵۲۹] متفق علیه است؛ [خ (۵۶۷۴)، م (۲۴۴۴)]. [۵۳۰] ترمذی روایت کرده است؛ [(۹۷۸)].