گلچینی از ریاض الصالحین

۲۵۲- باب الحث علی التثبت فيما يقوله ويحکيه
باب تشویق به باور داشتن و اطمینان شخص در آن‌چه می‌گوید یا از دیگران بازگو می‌کند

قَالَ اللهُ تَعَالَی:

﴿وَلَا تَقۡفُ مَا لَيۡسَ لَكَ بِهِۦ عِلۡمٌۚ﴾[الإسراء: ۳۶].

«از چیزی دنباله‌روی نکن که از آن آگاهی نداری».

وَقَالَ تَعَالَی:

﴿مَّا يَلۡفِظُ مِن قَوۡلٍ إِلَّا لَدَيۡهِ رَقِيبٌ عَتِيدٞ١٨﴾[ق: ۱۸].

«(انسان) هیچ سخنى را به زبان نمى‏گوید جز اینکه نزد آن [براى نوشتن و حفظش‏] نگهبانى آماده است‏».

۸۹۱- وعنْ أبي هُريْرة رضي اللَّه عنْهُ أنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «كَفَى بالْمَرْءِ كَذِباً أنْ يُحَدِّثَ بِكُلِّ مَا سَمِعَ» رواه مسلم.

۸۹۱. از ابوهریره ـسـ روایت شده است که پیامبرصفرمودند: «برای دروغگویی انسان همین کافی است که هرچه را که شنیده است، (برای مردم) بازگو کند» [۸۷۰].

۸۹۲- وعن سَمُرة رضي اللَّه عنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «مَنْ حَدَّثَ عَنِّيْ بِحَدِيْثٍ يَرَى أنَّهُ كَذِبٌ، فَهُوَ أَحَدُ الْكَاذِبِيْنَ» رواه مسلم.

۸۹۲. از سمره ـسـ روایت شده است که پیامبرصفرمودند: «هرکسی حدیثی را از من بازگو نماید که گمان می‌برد دروغ است، او خود یکی از دروغگویان محسوب می‌شود» [۸۷۱].

۸۹۳- وعنْ أسماءَ رضي اللَّه عنْها أنَّ امْرَأَةً قَالَتْ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، إنَّ لِيْ ضَرَّةً فَهَلْ عَلَيَّ جُنَاحٌ إنْ تَشَبَّعْتُ مِنْ زَوْجِيْ غَيْرَ الَّذِيْ يُعْطِيْنِيْ؟ فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «الْمُتَشَبِّعُ بِمَا لَـمْ يُعْطَ كَلاَبِسِ ثَوْبَي زُوْرٍ» متفقٌ عليه.

۸۹۳. از اسماءلروایت شده است که زنی گفت: ای رسول خدا! من هوویی دارم، آیا بر من گناهی است که (پیش او) خود را از آن‌چه که شوهرم به من عطا می‌کند، سیرتر نشان دهم؟ پیامبرصفرمودند: «انسان خودنما به چیزی که به او داده نشده و ندارد، مانند پوشنده‌ی دو لباس ناحق (ریا و دروغ) است» [۸۷۲].

[۸۷۰] مسلم روایت کرده است؛ [(۵)]. [۸۷۱] مسلم روایت کرده است؛ [(۱/۹)]. [۸۷۲] متفق علیه. [خ (۵۲۱۹)، م (۲۱۳۰)].