گلچینی از ریاض الصالحین

۱۷۰- باب استحباب القدوم على أهله نهاراً وكراهته في الليل لغير حاجة
باب استحباب رفتن به خانه و نزد خانواده در هنگام روز وقتی که از سفر بازمی‌گردد و کراهت آن در شب بدون ضرورت

۵۸۶- عن جابرٍ رضي اللَّه عنهُ أَنَّ رسولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قال: «إذا أَطالَ أَحَدُكُمْ الغَيْبةَ فَلاَ يطْرُقنَّ أَهْلَهُ لَيْلاً».

وفي روايةٍ: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ نَهَى أَنْ يَطْرُقَ الرَّجُلُ أَهْلَهُ لَيْلاً. متفقٌ عليه.

۵۸۶. از جابر ـسـ روایت شده است که پیامبرصفرمودند: «هرگاه یکی از شما وقتی به سفری طولانی رفت و غیبتش طول کشید، هرگز در شب به خانه‌ی خود وارد نشود» [۵۷۶].

در روایتی دیگر آمده است: پیامبرصاز این که کسی (پس از بازگشت از سفرش) شب هنگام بر اهل خانه‌اش وارد شود، نهی فرموده‌اند.

۵۸۷- وعن أنسٍ رضي اللَّه عنهُ قال: كانَ رسولُ اللَّه صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لاَ يَطْرُقُ أَهْلَهُ لَيْلاً، وَكَانَ يَأْتِيهمْ غُدْوةً أَوْ عَشِيَّةً. متفقٌ عليه.

۵۸۷. از انس ـسـ روایت شده است که فرمود: پیامبرص(وقتی در مسافرت می‌بود و برمی‌گشت)، هرگز در شب، به خانه و نزد خانواده‌اش باز نمی‌گشت، بلکه اول صبح یا سرِ شب، نزد ایشان می‌رفت [۵۷۷].

[۵۷۶] متفق علیه است؛ [خ (۱۸۰۱)، م (۷۱۵]. [۵۷۷] متفق علیه است؛ [خ (۱۸۰۰)، م (۱۹۲۸].