۱۶۸- باب ما يقول إذا نزل منزلاً
باب آنچه که انسان هنگام پیاده شدن یا توقف در مکانی میگوید
۵۸۴- عن خَولَة بنتِ حكيمٍ رَضي اللَّهُ عنها قَالَتْ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: «مَنْ نَزَلَ مَنْزِلاً ثُمَّ قَالَ: أَعُوذُ بِكَلِماتِ اللَّهِ التَّامَّاتِ مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ، لَمْ يَضُرُّهُ شَيْءٌ حتَّى يَرْتَحِلَ مِنْ مَنْزِلِهِ ذَلِكَ» رواه مسلم.
۵۸۴. از خوله دختر حکیم ـلـ روایت شده است که فرمود: از پیامبرصشنیدم که میفرمودند: «هرکس در منزلی فرود آید و سپس بگوید: «أَعُوذُ بِكَلِماتِ اللَّهِ التَّامَّاتِ مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ»: پناه میبرم به کلمات کامل خدا از شر آنچه آفریده است»، تا وقتی که از آنجا کوچ میکند، هیچ چیز به او ضرر نخواهد رساند» [۵۷۴].
[۵۷۴] مسلم روایت کرده است؛ [(۲۷۰۸)].