۳۰۴- باب العفو عن لغو اليمين وأنه لا كفارة فيه، وهو ما يجري على اللسان بغير قصد اليمين كقوله على العادة: لا والله، وبلى والله، ونحو ذلك
باب عفو از سوگند لغو و این که کفاره‌ای ندارد و آن سوگندی است که بدون قصد سوگند بر زبان جاری می‌شود مانند آن که عادتاً می‌گوید : نه والله، آری والله و ...
قَالَ اللهُ تَعَالَی:
﴿لَا يُؤَاخِذُكُمُ ٱللَّهُ بِٱللَّغۡوِ فِيٓ أَيۡمَٰنِكُمۡ وَلَٰكِن يُؤَاخِذُكُم بِمَا عَقَّدتُّمُ ٱلۡأَيۡمَٰنَۖ فَكَفَّٰرَتُهُۥٓ إِطۡعَامُ عَشَرَةِ مَسَٰكِينَ مِنۡ أَوۡسَطِ مَا تُطۡعِمُونَ أَهۡلِيكُمۡ أَوۡ كِسۡوَتُهُمۡ أَوۡ تَحۡرِيرُ رَقَبَةٖۖ فَمَن لَّمۡ يَجِدۡ فَصِيَامُ ثَلَٰثَةِ أَيَّامٖۚ ذَٰلِكَ كَفَّٰرَةُ أَيۡمَٰنِكُمۡ﴾[المائدة: ۸۹].
«خداوند شما را درباره سوگندهاى لغو [و بیهوده] تان باز خواست نمىکند، ولى شما را به [سزاى] سوگندهایى که از روى قصد [و اراده] خوردهاید، باز خواست مىکند. پس کفّارهاش غذا دادن ده بینوا از متوسطی آنچه به خانواده خود مىخورانید یا لباس دادن آنان یا آزاد کردن یک برده است. پس اگر کسى [هیچ یک ازینها] را نیابد [کفارهاش] سه روز روزه داشتن است. کفاره سوگندهایتان چون سوگند خورید [و بشکنید] این است».
۹۹۳- وَعَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللَّه عَنْهَا قَالَتْ: أُنْزِلَتْ هَذِهِ الآيَةُ: ﴿لَا يُؤَاخِذُكُمُ ٱللَّهُ بِٱللَّغۡوِ فِيٓ أَيۡمَٰنِكُمۡ﴾في قَوْلِ الرَّجُلِ: لاَ وَاللَّهِ، وَبَلَى وَاللَّهِ. رواه البخاري.
۹۹۳. و از حضرت عایشهلروایت شده است که فرمود: این آیه: ﴿لَا يُؤَاخِذُكُمُ ٱللَّهُ بِٱللَّغۡوِ فِيٓ أَيۡمَٰنِكُمۡ﴾[المائدة: ۸۹] در مورد گفته‌های شخص: «لا والله»، «بلی والله» نازل شده است [۹۷۲].
[۹۷۲] بخاری روایت کرده است؛ [(۶۶۶۳)].