۲۶۵- باب تحريم الطَّعْن في الأنساب الثابتة في ظاهر الشرع
قَالَ اللهُ تَعَالَی:
﴿وَٱلَّذِينَ يُؤۡذُونَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ بِغَيۡرِ مَا ٱكۡتَسَبُواْ فَقَدِ ٱحۡتَمَلُواْ بُهۡتَٰنٗا وَإِثۡمٗا مُّبِينٗا٥٨﴾[الأحزاب: ۵۸].
«و کسانى که مردان و زنان مؤمن را بى‌هیچ گناهى که مرتکب شده باشند، مىآزارند، به راستى [بار] بهتان و گناهى آشکار را بر دوش کشیدهاند».
۹۱۵- وَعَنْ أبي هُرَيْرَةَ رضي اللَّه عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «اثْنَتَانِ في النَّاسِ هُمَا بِهِم كُفْرٌ: الطَّعْنُ في النَّسَبِ، والنِّيَاحَةُ عَلَى الْمَيِّتِ» رواه مسلم.
۹۱۵. از ابوهریره ـسـ روایت شده است که پیامبرصفرمودند: «دو رفتار در میان مردم موجود است که هردو (از اعمال) کفر (و اخلاق جاهلیت) می‌باشند؛ تهمت در نسب و نوحه‌گری بر مرده»
[۸۹۳].
[۸۹۳] مسلم روایت کرده است؛ [(۶۷)].
باب تحریم طعنه در انساب ثابت شده به ظاهر شرع
- صفحه نخست
- کتاب