گلچینی از ریاض الصالحین

۳۴۲- باب كراهة الخروج من المسجد بعد الأذان إلا لعذر حتى يصلّي المكتوبة
باب کراهیت بیرون آمدن از مسجد بعد از اذان تا نماز فریضه را ادا نماید مگر آنکه عذری داشته باشد

۱۰۳۹- عَنْ أبي الشَّعْثاءِ قال: كُنَّا قُعُوداً مع أبي هُريْرةَ رضي اللَّه عنهُ في الْمَسْجِدِ، فَأَذَّنَ الْمؤَذِّنُ، فَقَامَ رَجُلٌ مِنَ الْمَسْجِدِ يَمْشِيْ، فَأَتْبَعَهُ أبُوهُرَيْرَةَ بَصَرهُ حَتَّى خَرَجَ مِنَ الْمَسْجِدِ، فَقَالَ أبُوهُرَيْرَةَ: أمَّا هَذَا فَقَدْ عَصَى أَبَا الْقَاسِمِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ. رواه مسلم.

۱۰۳۹. از ابوشعثاء روایت شده است که فرمود: ما با ابوهریرهسدر مسجد نشسته بودیم و مؤذن اذان گفت، مردی از مسجد برخاست و رفت؛ ابوهریرهسبا چشم او را دنبال کرد تا از مسجد خارج شد، و آن‌گاه گفت: این مرد، ابوالقاسمصرا نافرمانی کرد [۱۰۱۳].

[۱۰۱۳] مسلم روایت کرده است؛ [(۶۵۵)].