۱۱۴- باب استحباب الثوب الأبيض وجواز الأحمر والأخضر والأصفر والأسود وجوازه من قطن وكتّان وشعر وصوف وغيرها إلا الحرير
باب استحباب (پوشیدن) لباس سفید و جواز پوشش لباس قرمز و سبز و زرد و سیاه و جواز بودن لباس از پنبه و کتان و موی بز و پشم و غیر آنها به جز ابریشم
قال اللهُ تَعَالَی:
﴿يَٰبَنِيٓ ءَادَمَ قَدۡ أَنزَلۡنَا عَلَيۡكُمۡ لِبَاسٗا يُوَٰرِي سَوۡءَٰتِكُمۡ وَرِيشٗاۖ وَلِبَاسُ ٱلتَّقۡوَىٰ ذَٰلِكَ خَيۡرٞۚ﴾[الأعراف: ۲۶].
«اى فرزندان آدم! ما لباسى که شرمگاهتان را مىپوشاند، و لباسى فاخر و گران که مایه زینت و جمال است، براى شما نازل کردیم و لباس تقوا [که انسان را از آلودگىهاى ظاهر و باطن بازمىدارد] بهتر است».
وَقَالَ تَعَالَی:
﴿وَجَعَلَ لَكُمۡ سَرَٰبِيلَ تَقِيكُمُ ٱلۡحَرَّ وَسَرَٰبِيلَ تَقِيكُم بَأۡسَكُمۡۚ﴾[النحل: ۸۱].
«و برای شما پیراهن‌هایی قرار داد که شما را از (سرما و) گرما و پیراهن‌های دیگری که شما را در جنگ، حفظ می‌کند».
۴۵۹- وعن سَمُرَةَ رضيَ اللَّه عنه قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «الْبَسُوا البَيَاضَ، فَإِنَّهَا أَطْهَرُ وأَطْيَبُ، وكَفِّنُوا فِيْهَا مَوْتَاكُمْ» رواهُ النسائى، والحاكم وقال: حديث صحيح.
۴۵۹. و از سمرهسروایت شده است که پیامبرصفرمودند: «(لباس) سفید بپوشید که آن پاک‌تر و بهتر است و مرده‌های خود را در آن کفن کنید» [۴۴۸].
۴۶۰- وعن البراءِ رضيَ اللَّه عنه قال: كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مَرْبُوعاً وَلَقَدْ رَأَيْتُهُ فِيْ حُلَّةٍ حَمْراءَ مَا رأَيْتُ شَيْئاً قَطُّ أَحْسَنَ مِنْهُ. متَّفقٌ عليه.
۴۶۰. و از براء بن عازبسروایت شده است که فرمود: پیامبرصدارای قامت متوسط بود و من او را در پاپوش و بالاپوشی سرخ رنگ دیدم که هرگز از او زیباتر، چیزی ندیده‌ام [۴۴۹].
۴۶۱- وعن أبي رِمْثة رفاعَةَ التَّميْمِيِّ رضيَ اللَّه عنه قال: رأَيتُ رسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وعلَيْهِ ثَوبَانِ أَخْضَرانِ. رواهُ أَبو داود، والترمذي بإِسْنَادٍ صحيحٍ.
۴۶۱. و از ابی‌رمثه رفاعه‌ی تیمیسروایت شده است که فرمود: پیامبرصرا دیدم در حالی که دو لباس سبز پوشیده بود [۴۵۰].
۴۶۲- وعن جابر رضيَ اللَّه عنه، أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ دَخَلَ يَوْمَ فَتْحِ مَكَّةَ وعَلَيْهِ عِمامةٌ سَوْداءٌ. رواهُ مسلم.
۴۶۲. و از جابرسروایت شده است که فرمود: پیامبرص«روز فتح مکه» داخل مکه شد در حالی که عمامه‌ی سیاهی بر سر او بود [۴۵۱].
۴۶۳- وعن عائشة رضي اللَّه عنها قَالَتْ: كُفِّنَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِيْ ثَلاَثَةِ أَثْوَابٍ بيضٍ سَحُوليَّةٍ مِنْ كُرْسُفٍ، لَيْسَ فيهَا قَمِيصٌ وَلا عِمامَةٌ. متفقٌ عليه.
۴۶۳. و از حضرت عایشهلروایت شده است که فرمود: پیامبرصدر سه تکه پارچه‌ی سفید سَحولی (منسوب به سحول نام دهی در یمن) از جنس پنبه کفن گردید و پیراهن و عمامه، در میان آنها نبود [۴۵۲].
۴۶۴- وعن الْمُغِيرةِ بن شُعْبَةَ رضي اللَّه عنه قال: كُنْتُ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ذَاتَ لَيلَةٍ فِيْ مَسِيْرٍ، فَقَالَ لِيْ: «أَمعَكَ مَاءٌ؟» قلتُ: نَعَمْ، فَنَزَلَ عن راحِلتِهِ فَمَشَى حَتَّى توَارَى في سَوادِ اللَّيْلِ ثم جاءَ فَأَفْرَغْتُ عَلَيْهِ مِنَ الإِدَاوَةِ، فَغَسَلَ وَجْهَهُ وَعَلَيهِ جُبَّةٌ مِنْ صُوفٍ، فَلَمْ يَسْتَطِعْ أَنْ يُخْرِجَ ذِرَاعَيْهِ مِنْهَا حَتَّى أَخْرَجَهُمَا مِنْ أَسْفَلِ الْجُبَّةِ، فَغَسَلَ ذِرَاعَيْهِ وَمَسَحَ بِرَأْسِهِ ثُمَّ أَهْوَيْتُ لأَنْزِعَ خُفَّيْهِ فَقَالَ: «دَعْهُمَا فَإِنِّيْ أَدخَلْتُهُمَا طَاهِرَتَينِ» وَمَسَحَ عَلَيْهِما. متفقٌ عليه.
وفي روايةٍ: وعَلَيْهِ جُبَّةٌ شامِيَّةٌ ضَيِّقَةُ الْكُمَّيْنِ.
۴۶۴. و از مغیره بن شعبهسروایت شده است که فرمود: شبی در راهی با پیامبرصبودم، به من فرمودند: «آیا همراه تو آب هست؟» گفتم: بله، و ایشان از شترش پایین آمد و پیاده رفت تا در سیاهی شب ناپدید شد، سپس بازگشت و من از مشکی چرمین بر دست او آب ریختم و ایشان صورتش را شست، جبه‌ای از پشم بر تن داشت و نتوانست دو ساعد خود را از آن خارج کند، تا این‌که از قسمت پایین جبه، آنها را بیرون آورد، بعد ساعدهای خود را شست و سر مبارکش را مسح کشید و خواستم که موزه اش را بیرون آورم، فرمودند: «آنها را بگذار! زیرا من آنها را در حال پاکی پوشیده‌ام» و روی آنها مسح کشید [۴۵۳].
در روایتی دیگر آمده است: جبه‌ای شامی که دو آستین آن تنگ بود، بر تن داشت.
[۴۴۸] نسائی [(۸/۲۰۵)] و حاکم [(۴/۱۸۵)] روایت کرده‌اند و حاکم گفته است: حدیثی صحیح است. [۴۴۹] متفق علیه است؛ [خ (۵۸۴۸)، م (۲۳۳۷)]. [۴۵۰] ابوداود [(۴۰۶۵)] و ترمذی [(۲۸۱۳)] به اسناد صحیح روایت کرده‌اند. [۴۵۱] مسلم روایت کرده است؛ [(۱۳۵۸)]. [۴۵۲] متفق علیه است؛ [خ (۱۲۶۴)، م (۹۴۱)]. [۴۵۳] متفق علیه است؛ [خ (۵۷۹۸)، م (۲۷۴)].