۸۶- باب استحباب طيب الکلام وطلاقة الوجه عند اللقاء
باب مستحب‌بودن خوشزبانی و خوشرویی در هنگام برخورد
قَالَ اللهُ تَعَالَی:
﴿وَٱخۡفِضۡ جَنَاحَكَ لِلۡمُؤۡمِنِينَ٨٨﴾[الحجر: ۸۸].
«برای مؤمنان بال (تواضع و مهربانی) را بگستران».
وَقَالَ تَعَالَی:
﴿وَلَوۡ كُنتَ فَظًّا غَلِيظَ ٱلۡقَلۡبِ لَٱنفَضُّواْ مِنۡ حَوۡلِكَۖ﴾[آل عمران: ۱۵۹].
«(ای پیامبرص!) اگر تو درشتخوی و سنگدل بودی، از پیرامون تو پراکنده می‌شدند».
۴۰۷- وعن أبي هريرةَ رضي اللَّه عنه أنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «والكلِمةُ الطَّيِّبَةُ صدَقَةٌ» متفقٌ عليه.
۴۰۷- و از ابو هریرهس روایت شده است که آنحضرتص فرمودند: «سخن نیکو گفتن صدقه است».
(حدیث شماره: ۷۷، ۹۱ مراجعه شود).