۲۶۴- باب النهي عن إظهار الشماتة بالمسلم
باب نهی از اظهار خوشحالی در بلاها و مشکلات برادر مسلمان
قَالَ اللهُ تَعَالَی:
﴿إِنَّمَا ٱلۡمُؤۡمِنُونَ إِخۡوَةٞ﴾[الحجرات: ۱۰].
«همانا مؤمنان برادران یکدیگرند».
وَقَالَ تَعَالَی:
﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ يُحِبُّونَ أَن تَشِيعَ ٱلۡفَٰحِشَةُ فِي ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِۚ﴾[النور: ۱۹].
«بی‌گمان کسانی که دوست دارند زشتیها در میان مؤمنان پخش گردد، اینان در دنیا و آخرت، شکنجه و عذاب دردناکی دارند».
۹۱۴- وعنْ وَاثِلةَ بنِ الأسْقَعِ رضي اللَّه عنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «لاَ تُظْهِرِ الشَّمَاتَةَ لأَخِيْكَ فَيَرْحَمَهُ اللهُ وَيَبْتَلِيْكَ» رواه الترمذي وقال: حديث حسنٌ.
۹۱۴. از واثله بن اسقع روایت شده است که پیامبرصفرمودند: «به برادر (دینی یا نسبی) خود (در بلایا و مشکلاتی که برایش پیش آمده است) اظهار خوشحالی نکن (و بدان شادی مکن) که خداوند، به او رحم می‌کند و تو را به بلایی دچار می‌سازد» [۸۹۲].
(به حدیث شماره: ۹۰۱ مراجعه شود).
[۸۹۲] ترمذی [(۲۵۰۸)] روایت کرده و گفته است: حدیثی حسن است.