۱۶۹- باب استحباب تعجيل المسافر الرجوع إلى أهله إذا قضى حاجته
باب استحباب تعجیل مسافر در بازگشتن به سوی خانوادهاش وقتی که کارش تمام شد
۵۸۵- عن أَبي هُرَيْرَةَ رضيَ اللَّه عنهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قال: «السَّفَرُ قِطْعةٌ مِنَ الْعَذَابِ، يَمْنَعُ أَحَدَكُمْ طَعَامَهُ، وشَرَابَهُ وَنَوْمَهُ، فإذا قَضَى أَحَدُكُمْ نَهْمَتَهُ مِنْ سَفَرِهِ، فَلْيُعَجِّل إلَى أَهْلِهِ» متفقٌ عليه.
۵۸۵. از ابوهریره ـسـ روایت شده است که پیامبرصفرمودند: «سفر قطعهای از عذاب است که مانع خوراک و نوشیدن وخواب انسان (به طور کامل) میشود، سپس هرکدام از شما هر وقت هدفش از سفرش را برآورد وکارش تمام شد، با شتاب به سوی خانوادهاش بازگردد» [۵۷۵].
[۵۷۵] متفق علیه است؛ [خ (۱۸۰۴)، م (۱۹۲۷].