ولادت
امام سیدابوالحسن على حسنى ندوىـ نوّراللّه مرقده ـ در روز ششم ماه محرم سال ۱۳۳۳ هجرى قمرى برابر با ۱۹۱۴ میلادى در دهکده‌ی «تکیه»؛ واقع در هفتاد کیلومترى لکنو دیده به جهان گشود و در یک خانوادهى مذهبى و دانش‌دوست و شهیدپرور پرورش یافت؛ خانوادهاى که مجاهدان و مصلحانى چون امام سید احمد شهید؛ در دامان خویش پرورده است.
امام ندوى، منتسب به خاندان نبوّت است و سلسلهى نسب وى به حسن بن على ابن ابىطالبسمىرسد. پدرش سید عبدالحى بن فخر الدین از دانشمندان بلند پایه و اطباى حاذق و نویسندگان چیره دست زمان خود بوده است و به زبان عربى و فارسى تألیفات گوناگونى دارد که از آن جمله کتاب «نزهة الخواطر» در هشت جلد، «الهند في العهد الإسلامى»، «الثقافة الإسلامية في الهند»،«تاریخ گجرات»، «گلرعنا» و ... را مىتوان نام برد. امام نُه ساله بود که سایهى پدر مهربان را در سال ۱۳۴۱ هـ. ق. / ۱۹۲۳ م. از دست داد. مادرش خیرالنساء نیز از زنان نویسنده بود که از آثار او رسالهى «الدعاء والقدر»را مىتوان نام برد.