ابوبکر از زبان على
این بخش را با سخن حضرت علىسو تأثّر و تألّم عمیق او از وفات دوست صمیمىاش، ابوبکرسبه پایان مىبریم: [۲۷۶]روایت شده که وقتى ابوبکرسرحلت کرد، حضرت علىسجملهى (إنا لله وإنّا إليه راجعون)را بر زبان آورد و در حالى که مىگریست خود را با سرعت در کنار او رساند و چنین لب به سخن گشود:
«اى ابابکرسخدا تو را رحمت کند! به خدا تو اوّلین مسلمان بودى، ایمانت از همه کاملتر و یقینت از همه راسختر بود، بیش از دیگران از خدا مىترسیدى. اخلاق، رفتار، بزرگوارى و کردارت بیش از همه با رسول اللّه جشباهت داشت و جانب احتیاط را در این باره بیش از دیگران مراعات مىنمودى و نزد رسول اللّه جگرامىترین و مورد اعتمادترین فرد بودى. خداوند تو را از جانب اسلام، نیکوترین پاداش عنایت فرماید!
تو رسول اللّه جرا زمانى تصدیق نمودى که مردم او را تکذیب کردند. به همین دلیل، خداوند تو را در کتاب آسمانىاش به لقب «صدیق» یاد کرده است، آنجا که مىفرماید:
﴿وَٱلَّذِي جَآءَ بِٱلصِّدۡقِ وَصَدَّقَ بِهِۦٓ أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُتَّقُونَ٣٣﴾[الزمر: ۳۳].
«کسى که سخن صدق را آورد (پیامبر) و [کسى که] آن را تصدیق کرد (ابوبکر)، آنان پرهیزگاران واقعى هستند.»
تو زمانى غمخوار پیامبر بودى که مردم عقب نشستند، زمانى با او به پا خاستى که دیگران نشستند و در سختترین لحظات، آنگاه که دیگران متفرق شدند، او را یارى کردى تو گرامىترین همراهى بودى که مدال افتخار «ثانى اثنین» را به خود اختصاص دادى. یاورش در غار و رفیقش در هجرت و تسکیندهندهى خاطرش تو بودى.
جانشینى ایشان را در امتش به نیکوترین وجه انجام دادى، قوى و نیرومند بودى زمانى که یارانت ضعیف بودند، دلیر بودى هنگامى که آنان سست بودند، کار دین را پیش بردى زمانى که دیگران ناکام شدند، با قدرت تمام، به پیش تاختى زمانى که دیگران ایستادند، تو از همه ساکتتر و به هنگام سخن بلیغتر بودى، از همه دلیرتر و نیکوکارتر بودى و همان گونه که رسول اللّه جفرموده بود، از نظر جسم ضعیف، ولى در کار خدایت بسیار توانا بودى. در پیش خودت فروتن و نزد اللّه بزرگ و در آسمانها و زمین محبوب بودى. خدا تو را از سوى ما و از جانب اسلام بهترین پاداش عنایت فرماید!» [۲۷۷]
***
[۲۷۶] محب طبرى در کتاب خود «الریاض النضرة» خطبهاى طولانى نقل کرده که علىسبعد از وفات ابوبکرسایراد نموده، ولى در مورد نقل یکایک الفاظ آن تردید وجود دارد، بنابر این به آنچه در کتاب «الجوهرة فى نسب النبى وأصحابه العشرة» آمده، اکتفا مىکنیم. [۲۷۷] التلمسانى معروف به البرى، الجوهرة فى نسب النبى وأصحابه العشرة، ج ۲، ص ۱۲۶.