به سوى دیار جاودان
سرانجام، سنت الهى در حق امام سید ابوالحسن ندوى/نیز تحقق یافت و ایشان پس از عمرى تلاش و مبارزهى خستگىناپذیر در راه گسترش معارف اسلامى و کوشش براى بازگشت مجد و عظمت دیرینهى اسلام، به دیدار یار پر گشود.
وى در ۲۲ رمضان سال ۱۴۲۰ هـ. ق. برابر با ۳۱ دسامبر ۱۹۹۹ م. روز جمعه ساعت ۴۵/۱۱ دقیقه در حال روزه و اعتکاف در سن ۸۷ سالگى دعوت حق را لبیک گفت.
ایشان لحظاتى قبل از وفات، غسل نمود و لباس خود را تعویض کرد و بهتلاوت سورهى یس پرداخت. وقتى که به آیهى:
﴿فَبَشِّرۡهُ بِمَغۡفِرَةٖ وَأَجۡرٖ كَرِيمٍ١١﴾[يس: ۱۱]. «او را به بخشش و پاداش نیکو مژده بده!» رسید، پیامآور مژدهى الهى را لبیک گفت و جان به جان آفرین تسلیم کرد.
آرى، ایشان با حالتى به دیدار پروردگارش رفت که در دنیا به استقبال مهمانان گرامى یا به مسافرت مىرفت. به گفتهى ابن یمین:
مصحفبهکفو پا بهره و دیده بهدوست
با پـیک‌اجـل خـنده زنان بیـرون شـد
تاریخ وفات امام به حروف ابجد:
«آفتاب علم و معرفت = ۱۴۲۰ هـ. ق.»
«مجد بزم تحقیق و تفکر = ۱۴۲۰ هـ. ق.»
شعر از مجیب احمد گنجوى:
فکرچون کردم زوال آمد صــــــدا
شو مجیب از سال هجرى با خـــبر
بیست و دو رمضان بود و روز جمعه
شد نهان خورشید دین چون از نظر
یک الف زاید کن و بازش بـــخوان
شیخ العالم ســید والاگـــــــهـر
۱×۱۰۸۲ ۳۳۷ ۱۴۲۰ هـ. ق
روانش شاد و گل اندیشهاش شکوفا باد!
به قلم:
عبدالقادر دهقان
عفا اللّه عنه