۱٠- باب: قَوْلِ الإِمَامِ لِأَصْحَابِهِ: اذْهَبُوا بِنَا نُصْلِح
باب [۱٠]: گفتۀ امام به همنشینانش که: برویم اصلاح کنیم
۱۱۸۵- عَنْ سَهْلِ بْنِ سَعْدٍ س: أَنَّ أَهْلَ قُبَاءٍ اقْتَتَلُوا حَتَّى تَرَامَوْا بِالحِجَارَةِ، فَأُخْبِرَ رَسُولُ اللَّهِ جبِذَلِكَ، فَقَالَ: «اذْهَبُوا بِنَا نُصْلِحُ بَيْنَهُمْ» [رواه البخاری: ۲۶٩۳].
۱۱۸۵- از سهل بن سعدس[روایت است که گفت]: مردم (قباء) بین خود جنگ کردند، تا جایی که یکدیگر خود را به سنگ می‌زدند، پیامبر خدا جاز این واقعه با خبر شدند و فرمودند: «برویم آن‌ها را به هم آشتی دهیم» [۶٧].
[۶٧] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) اگر بین مسلمانان نزاعی واقع می‌شود، باید (ولی امر) به هر طریقی که مصلحت می‌داند، بین آن‌ها صلح برقرار سازد. ۲) نبی کریم جبسیار متواضع بودند، و سخت می‌کوشیدند تا شخصا از وقوع اختلاف و درگیری بین مسلمانان جلوگیری نمایند.