۵٩- باب: كَرَاهِيَةِ السَّفَرِ بِالمَصَاحِفِ إِلَى أَرْضِ الْعَدُوِّ
باب [۵٩]: با قرآن نباید به سرزمین دشمن سفر نمود
۱۲۸۳- وَعَنْهُ ب: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ جنَهَى أَنْ يُسَافَرَ بِالقُرْآنِ إِلَى أَرْضِ العَدُوِّ [رواه البخاری: ۲٩٩٠].
۱۲۸۳- و از عبدالله بن عمربروایت است که پیامبر خدا جاز اینکه شخص با قرآن به سرزمین دشمن سفر نماید، نهی کردند [۲٠۲].
[۲٠۲] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) اگر کسی تنها به سرزمین کفار می‌رود، نباید قران را با خود ببرد، زیرا احتمال دارد که قرآن در دست کفار بیفتد، و مورد اهانت قرار بگیرد، در صحیح مسلم از ابن عمربروایت است که: پیامبر خدا جاز سفر کردن با قرآن به سرزمین دشمن منع می‌کردند، و می‌ترسیدند که مبادا مورد اهانت قرار بگیرد. ۲) چون علت ممانعت از بردن قرآن مجید به سرزمین دشمن خوف اهانت کردن به قرآن مجید است، از این سبب در جایی که چنین علتی وجود نداشته باشد، و اقلیت‌های مسلمانی زندگی نمایند، نه تنها آنکه بردن قرآن در آنجا باکی ندارد، بلکه بردن آن جهت تلاوت و استفاده نمودن از آن، لازم است.