۶٠- مَا يُكْرَهُ مِنْ رَفْعِ الصَّوْتِ بِالتَّكْبِيرِ
باب [۶٠]: تکبیر گفتن با صدای بلند مکروه است
۱۲۸۴- عَنْ أَبِي مُوسَى الأَشْعَرِيِّ س، قَالَ: كُنَّا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ج، فَكُنَّا إِذَا أَشْرَفْنَا عَلَى وَادٍ، هَلَّلْنَا وَكَبَّرْنَا ارْتَفَعَتْ أَصْوَاتُنَا، فَقَالَ النَّبِيُّ ج: «يَا أَيُّهَا النَّاسُ ارْبَعُوا عَلَى أَنْفُسِكُمْ، فَإِنَّكُمْ لاَ تَدْعُونَ أَصَمَّ وَلاَ غَائِبًا، إِنَّهُ مَعَكُمْ وإِنَّهُ سَمِيعٌ قَرِيبٌ [رواه البخاری: ۲٩٩۲].
۱۲۸۴- از ابو موسی اشعریسروایت است که گفت: با پیامبر خدا جبودیم و چون به بلندی می‌رسیدیم با صدای بلند تکبیر و تهلیل [یعنی: الله اکبر، و لا إله إلا الله] می‌گفتیم.
پیامبر خدا جفرمودند: «ای مردم! بر خود رحم کنید! زیرا شما شخص ناشنوا و یا شخص غایبی را مورد خطاب قرار نمی‌دهید، کسی را مورد خطاب قرار می‌دهید که در همه جا با شما است، و شنوائی است که در نزدیک شما است» [۲٠۳].
[۲٠۳] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) دعا کردن با صدای بلند مکروه است. ۲) از قیس بن عباد/روایت است که گفت: صحابهشبلند کردن آواز را در وقت دعا، و در وقت ذکر، و در وقت جنازه مکروه می‌دانستند، و سعید بن مسیب/می‌گوید: سه چیز را مردم از خود آورده‌اند: دعا کردن با صدای بلند، بالا کردن دست در وقت دعا کردن، و کوتاه کردن سجده، و مجاهد/شخصی را دید که با صدای بلند دعا می‌کند، با ریگ او را زد.