فیض الباری شرح مختصر صحیح البخاری- جلد چهارم

۱۴-باب: مَنْ اخْتَارَ الْعَزْوَ عَلَى الصَّوْمِ
باب [۱۴]: کسی که جهاد را بر روزۀ نفلی ترجیح داده است

۱۲۲۲: عًنْ أَنَسَ بْنَ مَالِكٍ س، قَالَ: «كَانَ أَبُو طَلْحَةَ لاَ يَصُومُ عَلَى عَهْدِ النَّبِيِّ جمِنْ أَجْلِ الغَزْوِ، فَلَمَّا قُبِضَ النَّبِيُّ جلَمْ أَرَهُ مُفْطِرًا إِلَّا يَوْمَ فِطْرٍ أَوْ أَضْحَى» [رواه البخاری ۲۸۲۸].

از انس بن مالکسروایت است که گفت: ابوطلحه [۱۳۲]در زمان پیامبر خدا جبرای آنکه جهاد کرده بتواند روزۀ [نفلی] نمی‌گرفت، ولی چون پیامبر خدا جوفات نمودند، ندیدم که به جز از روز عید فطر و عید قربان، بدون روزه باشد [۱۳۳].

[۱۳۲] وی زید بن سهل انصاری است، در بیعت عقبه و غزوۀ بدر اشتراک داشت، از دلاوران و تیر اندازان معروف بود، در غزوۀ احد خود را سپر پیامبر خدا جساخته بود، و می‌گفت: یا رسول الله! جانم فدای جان شما، آواز بسیار مهیبی داشت، پیامبر خدا جگفتند که: صدای ابوطلحه در لشکر از صد نفر مؤثرتر است، در غزوۀ حنین بیست نفر از مشرکین را کشت، و وسائل جنگی آن‌ها را به غنیمت گرفت اسد الغابه (۵/۲۳۴- ۲۳۵). [۱۳۳] ابوطلحهسبعد از پیامبر خدا جچهل سال زندگی کرد، و در تمام این چهل سال به جز از ایام ممنوعه، دیگه همه روزها را روزه داشت.