۲٩- باب: نَاقَهِ النَّبِيِّ ج
باب [۲٩]: شتر پیامبر خدا ج
۱۲۴۳- عَنْ أَنَسٍ س، قَالَ: كَانَ لِلنَّبِيِّ جنَاقَةٌ تُسَمَّى العَضْبَاءَ، لاَ تُسْبَقُ - قَالَ حُمَيْدٌ: أَوْ لاَ تَكَادُ تُسْبَقُ - فَجَاءَ أَعْرَابِيٌّ عَلَى قَعُودٍ فَسَبَقَهَا، فَشَقَّ ذَلِكَ عَلَى المُسْلِمِينَ حَتَّى عَرَفَهُ، فَقَالَ: «حَقٌّ عَلَى اللَّهِ أَنْ لاَ يَرْتَفِعَ شَيْءٌ مِنَ الدُّنْيَا إِلَّا وَضَعَهُ» [ رواه البخاری: ۲۸٧۲].
۱۲۴۳- از انسسروایت است که گفت: برای پیامبر خدا جشتری بود به نام (عَضْبَاء)، و هیچ شتری از وی سبقت نمی‌کرد، شخص بادیه نشینی با شتر جوانی آمد، و از شتر پیامبر خدا جسبقت گرفت، این امر بر مسلمانان گران تمام شد.
پیامبر خدا جاین معنی را درک کرده و فرمودند: «قانون الهی آن است، که هیچ چیزی در دنیا بلند نمی‌شود، مگر آنکه آن را پس می‌سازد» [۱۵٧].
[۱۵٧] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) مسابقه دادن با شتر – و با قیاس بر آن – با اسپ جواز دارد. ۲) نباید در مظاهر و امتیازت دنوی غره شد و یا بر آن‌ها اعتماد نمود، زیرا همۀ این چیزها زائل شدنی است، و آنچه که پاینده و باقی است، امتیازات اخروی است. ۳) انسان باید متواضع باشد، و به واقعیت‌ها اعتراف نماید. ۴) صحابهشخواستار هر خوبی و امتیازی برای پیامبر خدا جبودند، و هیچ امر نا گواری را برای ایشان روا نمی‌داشتند.