۴۴- عبّاد بن عبّاد بن حبیب/ [۹۵۲] [متوفّای ۱۸۱ ه . ق]
علامه ذهبی در کتاب «تذكرة الحفّاظ» [۹۵۳]گوید:
وی، امام صادق و امین و پیشوای مطمئن و قابل اعتماد، ابن مُهلّب بن ابی صُفرة عَتَکی، ابومعاویة اَزْدی مُهلّبی بصری میباشد که از ابوجمرة ضُبَعی، هشام بن عروة، عاصم احول و گروهی دیگر از بزرگان، به نقل و روایت حدیث پرداخته است.
و از او نیز، احمد بن حنبل، قتیبة، مُسدّد، یحیی بن معین، احمد بن منیع، حسن بن عرفة ودیگران، حدیث روایت نمودهاند.
عبّاد بن عبّاد، فردی شریف و بزرگوار، امین و درستکار، پاک طینت و نیک اندیش، با فراست و باهوش، تیز و باذکاوت، برجسته و شاخص، نجیب زاده و بزرگ منش، اصیل و قابل احترام، والا و ارجمند، مؤثّق و معتبر، مطمئن و قابل اعتماد و یکی از خردمندان و دانایان، حکیمان و فرزانگان، دانشوران و فرهیختگان و طلایه داران و پیشقراولان بود.
وی، در تاریخ ۱۸ رجب، به سال ۱۸۱ ه . ق درگذشت و چهره در نقاب خاک کشید و حال آن که صاحب نظران عرصهی حدیث شناسی و بزرگان عرصهی علم و دانش در روزگار حیات و زندگانی وی، به روایات و احادیث وی، استدلال و استناد میکردند.
یحیی بن معین گوید: «ثقة»؛ «عبّاد بن عبّاد، فردی مؤثق و معتبر میباشد».
و همچنین یحیی بن معین، در جایی دیگر گوید: «هو اوثق واكثر حدیثاً من عبّاد بن العوّام»؛ «عبّاد بن عبّاد، نسبت به عبّاد بن عوّام، هم مؤثقتر و مطمئنتر است و هم روایات و احادیث فراوانتری را از او روایت نموده است».
و یعقوب بن شیبة گوید: «ثقة صدوق»؛ «عبّاد بن عبّاد، روایت کنندهای مؤثّق و قابل اعتماد و مطمئن و راستگو و امین و درستکار میباشد».
و حافظ ابن حجر عسقلانی در کتاب «تهذیب التهذیب» [۹۵۴]گوید:
دوری به نقل از یحیی بن معین گوید: «عبّاد بن عباد وعباد بن العوّام، جمیعاً ثقة؛ وعباد بن عباد اوثقهما واكثرهما حدیثاً»؛ «عباد بن عباد و عباد بن عوّام، هر دو از زمرهی روایت کنندگان ثقه و قابل اعتماد هستند؛ با این تفاوت که عبّاد بن عبّاد، نسبت به عبّاد بن عوّام، هم مؤثقتر و مطمئنتر است و هم روایات و احادیث فراوانتری را نسبت به او، روایت نموده است».
و یعقوب بن شیبة، ابوداود، نسایی و ابن خراش گویند: «ثقة»؛ «عبّاد بن عبّاد، فردی مؤثق و قابل اعتماد است».
و ابن ابی حاتم، از پدرش نقل میکند که وی گفت: «صدوق لا بأس به»؛ «عبّاد بن عبّاد، روایت کنندهای صادق و راستگو و امین و درستکار و قابل اعتماد و مطمئن میباشد که به روایات و احادیث وی، نمیتوان نقص و ایرادی وارد کرد؛ زیرا وی، فردی مؤثق و معتبر میباشد».
و علاوه از اینها، عبّاد بن عبّاد، از آن دسته از محدّثان و راویانی میباشد که هر شش پیشوای حدیث (بخاری، مسلم، ترمذی، ابوداود، نسایی و ابن ماجه)، از وی حدیث روایت نمودهاند.
و علامه محمد بن یوسف صالحی دمشقی شافعی در کتاب «عقود الجمان» [۹۵۵]، عبّاد بن عبّاد را در شمار روایت کنندگان از امام اعظم ابوحنیفه/ذکر کرده است.
و همچنین حافظ ابن بزّاز کردری نیز در کتاب «المناقب» [۹۵۶]، وی را در زمرهی راویان شهر بصره ذکر کرده که به نقل روایت از امام اعظم ابوحنیفه/پرداختهاند، قرار داده است.
نگارندهی سطور گوید:
عبّاد بن عبّاد بن حبیب/، در موارد ذیل (از کتاب «الجامع الصحیح» بخاری) با یک واسطه، استاد امام محمد بن اسماعیل بخاری/به شمار میآید؛ و این موارد عبارتند از:
* در باب «ما ذكر النبيّ ج» [۹۵۷]
«حَدَّثَنَا مُسَدَّدٌ، حَدَّثَنَا عَبَّادُ بْنُ عَبَّادٍ، حَدَّثَنَا عَاصِمٌ الأَحْوَلُ، عَنْ أَنَسٍ، قَالَ: "حَالَفَ النَّبِيُّ جبَيْنَ الأَنْصَارِ وَقُرَيْشٍ فِي دَارِي الَّتِي بِالْمَدِينَةِ، وَقَنَتَ شَهْرًا يَدْعُو عَلَى أَحْيَاءٍ مِنْ بَنِي سُلَيْمٍ"»(ح ۷۳۴۰)
«مسدّد، از عبّاد بن عبّاد، از عاصم احول برای ما روایت کرده که انس بن مالکسگفته است: رسول خدا جدر مدینهی منوره، آن هم در خانهی من، در بین قریش و انصار، پیمان برادری بست. و آن حضرت جبر اقوامی از قبیلهی بنی سلیم، به مدّت یک ماه قنوت (دعای بد) خواند (زیرا مسلمانان را به نیرنگ کشته بودند)».
* در باب «قول الله عزوجل: ﴿۞مُنِيبِينَ إِلَيۡهِ وَٱتَّقُوهُ وَأَقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَلَا تَكُونُواْ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ٣١﴾[الروم: ۳۱]» [۹۵۸]
«حَدَّثَنَا قُتَيْبَةُ بْنُ سَعِيدٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا عَبَّادٌ هُوَ ابْنُ عَبَّادٍ، عَنْ أَبِي جَمْرَةَ، عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ، قَالَ: قَدِمَ وَفْدُ عَبْدِ القَيْسِ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ج، فَقَالُوا: إِنَّا مِنْ هَذَا الحَيِّ مِنْ رَبِيعَةَ وَلَسْنَا نَصِلُ إِلَيْكَ إِلَّا فِي الشَّهْرِ الحَرَامِ، فَمُرْنَا بِشَيْءٍ نَأْخُذْهُ عَنْكَ وَنَدْعُو إِلَيْهِ مَنْ وَرَاءَنَا، فَقَالَ: "آمُرُكُمْ بِأَرْبَعٍ وَأَنْهَاكُمْ عَنْ أَرْبَعٍ الإِيمَانِ بِاللَّهِ، ثُمَّ فَسَّرَهَا لَهُمْ: شَهَادَةُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَأَنِّي رَسُولُ اللَّهِ، وَإِقَامُ الصَّلاَةِ، وَإِيتَاءُ الزَّكَاةِ، وَأَنْ تُؤَدُّوا إِلَيَّ خُمُسَ مَا غَنِمْتُمْ، وَأَنْهَى عَنْ: الدُّبَّاءِ وَالحَنْتَمِ وَالمُقَيَّرِ وَالنَّقِيرِ"»(ح ۵۲۳)
«قتیبة بن سعید، از عبّاد بن عبّاد، از ابوجمرة، از ابن عباسببرای ما روایت کرده که وی گفته است: نمایندگان قبیلهی عبدالقیس، به نزد رسول خدا جآمدند و گفتند: ما از طایفهی ربیعه هستیم و چون کفّار طایفهی مُضَر در مسیر ماه قرار دارند، ما جز در ماههای حرام، نمیتوانیم خدمت شما برسیم؛ بنابراین، رهنمودهای لازم را در اختیار ما قرار دهید تا ما آنها را به دیگران ابلاغ نماییم. رسول خدا جفرمودند: «شما را به چهار چیز فرمان میدهم و از چهار چیز منع میکنم؛ ایمان به خدا».
آنگاه آن حضرت جآن را برای طایفهی عبدالقیس تفسیر نمودند و فرمودند: «گواهی دادن به یگانگی خداوند و به رسالت محمد جو بر پا داشتن نماز و پرداختن زکات و خُمس غنیمت؛ و شما را از خُم، ظرف کدو، ظرف تنهی درخت خرما و ظرف قیراندود منع میکنم». (در آن زمان، این ظرفها، مخصوص تهیه کردن شراب بودند).
[۹۵۲] بیوگرافی «عبّاد بن عبّاد بن حبیب» را در این منابع دنبال کنید: «التاریخ الکبیر»؛ امام بخاری ۳/۲/۴۰؛ «رجال صحیح البخاری»، کلاباذی ۲/۷۷۱؛ «تاریخ بغداد»، خطیب بغدادی ۱۱/۱۰؛ «الجرح و التعدیل»، رازی ۶/۸۲؛ «سیر اعلام النبلاء»، حافظ ذهبی ۸/۲۹۴؛ «شذرات الذهب»، ابن عماد ۱/۲۹۵؛ «کتاب الثقات»، ابن حبان ۷/۱۶۱؛ «الکاشف»، حافظ ذهبی ۲/۶۱؛ «تهذیب التهذیب»، ابن حجر عسقلانی ۵/۸۳؛ «خلاصة تهذیب الکمال»، خزرجی ص۱۵۸ ؛ «تهذیب الکمال»، حافظ مزّی ۹/۴۰۸؛ «طبقات الحفّاظ»، حافظ سیوطی، ص۱۱۸، «الجمع بین رجال الصحیحین»، مقدسی ۲/۳۳۲ [۹۵۳] «تذکرة الحفّاظ» ۱/۲۶۰ و ۲۶۱ [۹۵۴] «تهذیب التهذیب» ۵/۸۳ و ۸۴ [۹۵۵] «عقود الجمان»؛ ص ۱۲۱ [۹۵۶] «المناقب»، کردری ۲/۲۲۸ [۹۵۷] «الجامع الصحیح»، امام بخاری ۲/۱۰۹۰ [۹۵۸] همان ۱/۷۵