متوسل شدن آن حضرت جبه خدا و مدد و نصرت پروردگار
عادت پیامبر اکرم ج، این بود که به خدا بسیار متوسل میشد و دعا و زاری مینمود و از او کمک میخواست و در غزوهها این امر بیشتر نمود پیدا میکرد.
هنگامی که مسلمانان در غزوۀ احزاب سخت تحت فشار قرار گرفتند و تاب و تحمل آنان پایان پذیرفت و وحشت بر آنان مسلط شد، نزد پیامبر اکرم جآمدند و گفتند: ای رسول خدا ج!آیا در این مورد چیزی هست که ما بگوئیم؟ رسول خدا جفرمود: بلی. بگویید: «اللهم استر عوراتنا وآمِن روعاتنا» [۶۴۱]«بارالها! عورات ما را حفاظت کن و هراس دلهای ما را برطرف ساز».
همچنین در صحیحین روایتی از جابر بن عبدالله سنقل شده است که پیامبر اکرم جبر شرکتکنندگان در غزوۀ احزاب دعا کرد و گفت: ای خدایی که کتاب را نازل کردهای! و زود به حساب میرسی، نیروهای احزاب را شکست بده. بارالها! آنها را شکست بده و خوف و ترس را بر دلهای آنان حاکم گردان [۶۴۲].
خداوند دعای پیامبرش جرا مستجاب نمود و طلیعههای فجر پیروزی آشکار گردید. خداوند با ایجاد اختلاف و بدگمانی در دل کافران، ترس و وحشت انداخت و پس از آن باد تند و سردی وزید و خداوند لشکریانی از جانب خود فرو فرستاد؛ چنانکه میفرماید:
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱذۡكُرُواْ نِعۡمَةَ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ إِذۡ جَآءَتۡكُمۡ جُنُودٞ فَأَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ رِيحٗا وَجُنُودٗا لَّمۡ تَرَوۡهَاۚ وَكَانَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرًا٩﴾[الأحزاب: ۹].
«ای مومنان! نعمت خدا را برخویشتن به یاد بیاورید آن گاه که لشکریان (دشمن) نزد شما آمدند و ما بر آنان باد تند و لشکریانی فرستادیم که شما آنها را نمیدیدید و خدا به آنچه عمل میکنید، بیناست».
قرطبی میگوید: این باد شدید، معجزۀ پیامبر اکرم جبود؛ زیرا حد فاصل میان مسلمانان و کافران فقط خندق بود، ولی با این حال مسلمانان از باد تندی که وزید، در امان ماندند و به دنبال آن خداوند، فرشتگان را فرستاد. آنها میخها و ریسمانهای خیمهها را برکندند و آتشهایشان را خاموش نمودند و دیگهایشان را وارونه کردند و اسبها و مرکبهایشان بیزمام رها گردیدند و فرشتگان در نواحی مختلف لشکر، تکبیر میگفتند و ترس و وحشت عجیبی بر آنان مسلط گردید، به گونهای که هر یک از سران دستهها، افراد زیردست خود را فرا میخواندند و آنان را به کمک نمودن فرامیخواندند [۶۴۳].
پیامبر اکرم جدوست داشت که برای صحابه و همچنین مسلمانان بعدی روشن شود که شکست لشکر احزاب که متشکل از ده هزار مرد جنگجو بود، توسط مسلمانان اتفاق نیفتاد؛ بلکه خداوند آنها را شکست داد؛ چنانکه قرآن میفرماید:
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱذۡكُرُواْ نِعۡمَةَ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ إِذۡ جَآءَتۡكُمۡ جُنُودٞ فَأَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ رِيحٗا وَجُنُودٗا لَّمۡ تَرَوۡهَاۚ وَكَانَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرًا٩﴾
از ابوهریره سنیز روایت است که پیامبر اکرم جمیگفت: «لا اله الا الله وحده، اَعزّ جنده، و نصر عبده، و غلب الاحزاب وحده فلا شييء بعده» [۶۴۴].
«هیچ معبود به حقی جز خدای یگانه نیست، او لشکر خود را پیروز گردانید و بنده خود را یاری کرد و لشکریان احزاب را به تنهایی نابود ساخت».
پیامبر اکرم جهمزمان با دعا و التماس از پروردگار، استفاده از اسباب فتح و پیروزی را نیز از یاد نبرد و تمام سعی و تلاش خود را جهت تضعیف دشمنان و فروپاشی آنان مبذول داشت بنابراین، طلب یاری از خدا و التماس زیاد به درگاه ایشان با استفاده از اسباب پیروزی منافاتی ندارد [۶۴۵].
بر این اساس پیامبر اکرم جبا استفاده از اسباب، به ما میآموزد که زاری و تضرع و کمک خواستن از خدا و اخلاص عمل را نباید فراموش نکنیم؛ زیرا اسباب هنگامی موجب موفقیت و پیروزی انسان میگردد که نصرت و مدد خدا پشتوانۀ این اسباب قرار گیرند و پیامبر اکرم جهیچ گاه در زندگی از دعا، زاری و متوسل شدن به خدا غافل نبود [۶۴۶].
[۶۴۱] مسند الامام احمد، ج ۴ف ص ۱۸. [۶۴۲] بخاری، کتاب المغازی، باب غزوة الاحزاب، ج ۵، ص ۵۹، شماره ۴۱۱۴. [۶۴۳] تفسیر قرطبی، ج ۱۴، ص ۱۴۴. [۶۴۴] بخاری، کتاب المغازی، باب غزوة الخندق، ج ۵، ص ۵۹، شماره ۴۱۱۴. [۶۴۵] فقه السیرة النبویة، غضبان، ص ۵۰۳. [۶۴۶] فقه السیرة، بوطی، ص ۲۲۲.