احتیاط و مواظبت در مقابل قریش
پیامبر اکرم جدر این سفر با خود سلاح نیز همراه داشت؛ چراکه احتمال وقع هر حادثه‌ای را می‌داد و مشرکان نیز چندان پایبند عهد و پیمان نبودند [۱۰۹۶].
قریشیان با اطلاع از ورود پیامبر اکرم جبا این تعداد زیاد همراهان و با سلاحهای گوناگون، که در پیشاپیش آنان محمد بن مسلمه با ۲۰۰ اسب سوار در حرکت بود، مکرز بن حفص را با چند نفر فرستادند تا از واقعیت امر، مطلع بشوند. مکرز، پیامبر اکرم جرا در بطن وادی یأجج،به گذرگاه ظهران ملاقات کرد و گفت: ای محمد! به خدا سوگند! ما تو را تاکنون عهدشکن نیافته‌ایم. تو با این همه سلاح در حرم خدا بر قومت وارد می‌شوی. در حالی که قبلاً عهد کرده‌ای که وارد حرم نشوی مگر شمشیرها در نیام باشند؟ پیامبر اکرم جفرمود: ما نیز براساس همان شرایط وارد می‌شویم. مکرز، بلافاصله به مکه بازگشت و گفت: محمد با سلاح وارد نمی‌شود و بر عهد و پیمان خویش با شما پایبند است [۱۰۹۷].
پیامبر اکرم جسلاح‌هایش را بیرون حرم گذاشت و محمد بن مسلمه را با همان دویست نفر، جهت پاسداری از سلاح‌ها گماشت [۱۰۹۸].
بنابراین، آن حضرت ضمن اینکه پایبند به عهدها و قراردادهای خود با قریش بود، از خیانت و مکر و توطئه‌ی احتمالی آنان غفلت نورزید و بدین صورت به امت اسلامی، درس آماده‌باش و هوشیاری در مقابل دشمنان را داد.
علاوه بر آن گروهی را جهت نگهبانی سلاح‌ها گماشت، تا مواظب اوضاع باشند و در ضمن به جنبه‌ای دیگر از جوانب عبادی این دین واقف گردند [۱۰۹۹].
[۱۰۹۶] صلح الحدیبیة، ابی‌فارس، ص ۲۶۷. [۱۰۹۷] مغازی، واقدی، طبقات، ج ۳، ص ۷۳۴ – ابن سعد، ج ۲، ص ۱۲۱. [۱۰۹۸] صلح الحدیبیة، ابی‌فارس، ص ۲۶۸. [۱۰۹۹] همان، ص ۲۷۵.