حیات صحابه – جلد اول

بیعت اصحاب بر دست حضرت ابوبکر س

ابن شاهین در الصحابه از ابراهیم بن منتشر، از پدرش و از جدش روایت نموده، که گفت: بیعت پیامبر صهنگامى صورت گرفت که خداوند این آیه را نازل فرمود:

﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ يُبَايِعُونَكَ إِنَّمَا يُبَايِعُونَ ٱللَّهَ﴾[الفتح: ۱۰].

ترجمه: «آنانى که باتو بیعت مى‏کنند در حقیقت باالله بیعت مى‏نمایند».

و بر اساس آن با مردم بیعت کرد، که بیعت وى براى خدا و اطاعت از حق بود، و بیعت ابوبکر سچنین بود: با من تا وقتى بیعت کنید که از خداوند اطاعت کردم، بیعت عمر سو کسانى که بعد از وى بودند، چون بیعت پیامبر صبود. این چنین در الاصابه (۴۵۸/۳) آمده است.

بیهقى (۱۴۶/۸) از ابن عفیف سروایت نموده، که گفت: من ابوبکر سرا دیدم که بعد از رسول خدا صبا مردم بیعت مى‏کرد، گروهى نزدش گرد مى‏آمدند، و او مى‏گفت: با من بر شنیدن و اطاعت از خدا و از کتابش سپس از امیر بیعت مى‏کنید: آنها مى‏گفتند: بلى، بعد او با آنان بیعت مى‏نمود. من - در حالى که در آن روز بالغ و یا بزرگتر از آن بودم - ساعتى نزدش درنگ کردم، و شرط وى را که بر مردم مى‏گذاشت، فرا گرفتم، بعد از آن نزدش آمده و سخن را شروع نموده گفتم: من با تو بر شنیدن و اطاعت از خدا و از کتابش و سپس از امیر بیعت مى‏کنم، او سر تا پایم رانگاه کرد سپس چشم خود را پایین انداخت، فکر کرد که خوشش آمدم - خدا رحمتش کند - و مسدد از ابوالسفر سروایت نموده، که گفت: ابوبکر سهنگامى که به شام (گروهى و یا لشکرى) را مى‏فرستاد، با آنها بر نیزه زدن (جنگ) بیعت مى‏نمود. این چنین در الکنز (۳۲۳/۲) آمده است.