حیات صحابه – جلد اول

خلقت و اخلاق وى:

او مردى بود، داراى قامت متوسط و چهره‏اى درخشان و روشن. ریشش سیاه بود، و موى انبوه زیادى داشت. جاذبه و درخششى در چشمانش هویدا بود. سرش را با دستمالى مى‏بست، و کلاه ساده هندى را استعمال مى‏نمود. لباس عادى وى شلوار و پیراهن بلند بود، و احیاناً سروال - لباس عربى - نیز بر تن مى‏کرد.

هنگامى که اوّلین بار وى را مى‏دیدى، گمان مى‏کردى در فکر طویل و عمیقى فرو رفته، و شکوه و جلالش با هیبت خاصى که داشت، انسان را سخت تکان داده و تحت تأثیر قرار مى‏داد. ولى به سرعت آن هیبت، جاى خود را به انس و محبّت مى‏داد، و هر همنشینش مى‏پنداشت که وى از دیگران برایش نزدیک و محبوب‏تر است. جز در امور دین صحبت نمى‏کرد، و جز مسایل دینى دیگر چیزى را نمى‏شنید. ذهن صفایى داشت، و قلب مصفّا و پاکش مملوّ از یقین و اخلاص بود. وى از علم و معرفت وسیعى بهره‏مند بود. به ویژه درباره زمان پیامبر ص، اصحاب و تابعین خیلى‏ها معلومات وافر و کافى داشت. همیشه تبسم بر لب داشت ولى قلبش غرق در روند کارهاى دعوت و امور آن بود. علّامه گاهى آستین خود را مى‏پیچید، و نفس طولانى از سینه‏اش بیرون مى‏آورد، که این حالت به اضطراب و بى‏قرارى وى مى‏افزود.

کسى که شیخ را ندیده باشد، درک حال و اخلاق وى برایش مشکل است، و کسى که او را از نزدیک دیده و با وى صحبت نموده، این را به درستى مى‏داند که وى آیتى از آیات خداوندى در قرن حاضر بود، و پس از دیدن وى درک اخلاق و صفات پیامبر خدا صبراى انسان آسان مى‏شد.