بیعت عقبۀ اول
پیشتر گفتیم که شش نفر از اهل یثرب در موسم حج سال ۱۱ بعثت مسلمان شدند و به رسول خدا وعده دادند که رسالتش را در میان قوم و قبیله خویش تبلیغ کنند.
در سال بعد، یعنی در حج سال ۱۲ بعثت برابر با ژولای ۶۲۱ میلادی، دوازده نفر از یثرب به مکه رفتند؛ جز جابر بن عبدالله بن رئاب، پنج نفر دیگری که سال پیش با رسول خدا جدیدار کرده بودند، همگی حضور داشتند. هفت نفر دیگر عبارت بودند از:
۱- معاذ بن حارث بن عفراء از بنی نجار (خزرج)
۲- ذکوان بن عبدالقیس از بنی زریق (خزرج)
۳- عباده بن صامت از بنی غنم (خزرج)
۴- یزید بن ثعلبه از هم پیمانان بنی غنم (خزرج)
۵- عباس بن عباده بن نضله از بنی سالم (خزرج)
۶- ابوالهیثم بن تیهان از بنی عبدالاشهل (اوس)
٧- عویم بن ساعده از بنی عمرو بن عوف (اوس) [۲۳۸]
این گروه، در منا کنارگردنه عقبه با پیامبر جملاقات کردند و با ایشان بر مبنای همان مواردی بیعت کردند که پس از صلح حدیبه در جریان بیعت زنان با رسول خدا نازل شده است.
امام بخاری از عباده بن صامت روایت می‌کند که رسول خدا جفرمود: «بیایید و با من بیعت کنید که کسی را با خدا شریک نگردانید و دزدی نکنید و مرتکب زنا نشوید و فرزندانتان را نکشید و به دروغ به کسی تهمت نزنید و در کارهای پسندیده از من سرپیچی نکنید».
آنگاه پیامبر جفرمود: «هر کس از شما که بر این پیمان، وفا کند، پاداشش با خداست و هرکس، یکی از این موارد را نقض کند و به خاطر آن در دنیا مجازات شود، برای او کفاره خواهد بود و اگر کسی یکی از این موارد را نقض نماید و خداوند، بر او پوشیده بدارد، کارش، با خداست؛ اگر بخواهد، او را مجازات کند و اگر بخواهد، از او درگذرد».
راوی (عباده بن صامت) می‌گوید: «برمبنای همین موارد، با رسول خدا جبیعت کردیم». [۲۳٩]
[۲۳۸] رحمه للعالمین(۱/۸۵)؛ ابن هشام (۱/۴۳۱- ۴۳۳) [۲۳٩] صحیح بخاری، حدیث شماره (۱۸).