تلاش زنان قریش
زنان قریش نیز به نوبه خود در تحریک و تشویق سپاهیانشان، ایفای نقش کردند. سرکردگی این زنان را هند بنت عتبه – همسر ابوسفیان- بر عهده داشت. آنان بین صفها میگشتند و دف میزدند و مردان راتحریک میکردند و آنان را به یاد کشتگان بدر، میانداختند و احساسات جنگی نیزه داران و شمشیربازان را برمی انگیختند و گاهی هم پرچمداران را مخاطب قرار میدادند و میگفتند:
ويهاً بني عبدالدار!
ويهاً حماة الادبار!
ضرباً بكل بتار!
یعنی: «ای بنی عبدالدار! و ای پشتیبانان لشکر! با تمام قدرت شمشیر بزنید».
و گاهی نیز قومشان را مخاطب قرار میدادند و میخواندند:
إن تقبلوا نعانق
ونفرش النمارق
أوتدبروا نفارق
فراق غير وامق
یعنی: «اگر به دشمن رو کنید، با شما هم آغوش میشویم و رختخوابهای نرم برای شما پهن میکنیم، اما اگر به آنان پشت کنید، از شما دوری میگزینیم، آنچنانکه گویی هرگز شما را دوست نداشتهایم».