انگیزه این جنگ
اما از طرفی تنها قدرتی که احتمال میرفت به مسلمانان تعرض کند سپاه قدرتمند رومیان بود که در آن زمان بزرگترین قدرت روی زمین به شمار میرفت. پیشتر یادآور شدیم که این تعرض و تهدید، با کشتن سفیر رسول خدا جحارث بن عمیر ازدیسکه حامل نامه پیامبر جبه پادشاه بصری بود، آغاز شد؛ حارثسبه دست شرجبیل بن عمرو غسانی به شهادت رسید. از این رو پیامبر جسریه زید بن حارثه را فرستاد که در مؤته با رومیان روبرو شد و نتوانست انتقامش را از ظالمان بگیرد؛ هرچند اعزام این سریه، وحشت زیادی در دل عربهای نزدیک و دور انداخت و از طرفی قیصر نیز معتقد بود که جنگ مؤته تأثیر بزرگی به نفع مسلمانان داشته است. از این رهگذر بود که قیصر بیم آن داشت که بسیاری از قبایل عرب تابع قیصر، اعلام استقلال کنند و با مسلمانان کنار بیایند و این برای روم خطر بزرگی به حساب میآمد. از سویی مسلمانان قدم به قدم تا مرزهای شام که تحت کنترل روم بود، نزدیک و نزدیکتر شده و رومیان را با خطری جدی روبرو کرده بودند. بنابراین هنوز یک سال از جنگ مؤته نگذشته بود که قیصر روم سپاهی متشکل از رومیان و جنگجویان عرب وابسته به رومیان اعم از آل غسان و دیگران را برای رویارویی با مسلمانان آماده کرد و سپاهی عظیم برای جنگ خونین و سرنوشت ساز تدارک دید.
از این رو قیصر روم تصمیم گرفت پیش از آن که مسلمانان به نیرویی بزرگتر و خطری غیر قابل پیشگیری تبدیل شوند و آشوبها و شورشهایی در میان اعراب مجاور رومیان به پا شود، جنگ با مسلمانان را در دستور کار خود قرار دهد و آنان را از پای درآورد.