دعا و ثنای رسول خدا
امام احمد روایت می‌کند که: در جنگ احد پس از آنکه مشرکین بازگشتند، رسول خدا جفرمود: «صف ببنیدید تا به ثنای خدای عزوجل بپردازم». اصحاب پشت سر پیامبر جصف بستند. آن حضرت دست به دعا برداشت و گفت: «بارخدایا! تمام سپاس و ثنا از آن توست، خدایا! آنچه راتو بگشایی، کسی نمی‌تواند ببندد و آنچه را تو ببندی، کسی نمی‌تواند بگشاید. آنکه را که تو گمراه کنی، کسی نمی‌تواند هدایت کند و کسی را که تو هدایتش کنی، هیچکس نمی‌تواند به گمراهی بکشاند؛ آنچه تو عطا کنی، هیچکس نمی‌تواند مانع آن گردد و آنچه تو منع کنی، هیچکس نمی‌تواند‌آن را عطا نماید و آنچه را که تو دور کنی، هیچکس نمی‌تواند نزدیکش گرداند.
خدایا! برکات و رحمت‌ها و بزرگواری و روزی‌هایت را برای ما بگستران؛ خدایا! نعمت‌های همیشگی را درخواست می‌کنیم که تغییر نمی‌کنند و زوالی ندارند. خدایا! از تو یاری می‌خواهیم در روز سختی، واز تو امنیت می‌خواهیم در روز ترس. خدایا! به تو پناه می‌بریم از شر آنچه به ما عطاکرده‌ای و از شر آنچه از ما باز داشته‌ای. خدایا! ایمان را برای ما محبوب بگردان و آن را در دل‌های ما آراسته ساز و کفر و فسق و نافرمانی را برای ما ناخوشایند بفرما. خدایا! ما را هدایت یافته بگردان؛ خدایا! ما را مسلمان بمیران و مسلمان، زنده بدار و ما را با نیکوکاران همراه بگردان نه چنان که ما را ذلیل کرده و در فتنه‌ها انداخته باشی. خدایا! کافرانی را که رسول تو را تکذیب می‌کنند و مانع رشد و پیشرفت راه تو می‌شوند، نابود کن و بر آنان غضب و عذاب خود را بفرست. ای معبود حق! کافران اهل کتاب را نابود بگردان». [۴۲۵]
[۴۲۵] بخاری در ادب المفرد و احمد درمسند (۳/۴۲۴)