جنگ تن به تن
این، اولین قتلی بود که آتش جنگ، را شعله ور کرد؛ آنگاه سه نفر از جنگاوران قریش بیرون آمدند و مبارز طلبیدند. این سه جنگاور قریشی از یک خانواده بودند که عبارتند از: عتبه و برادرش شیبه فرزندان ربیعه و ولید بن عتبه. ازمیان سپاه مسلمان سه نفر از جوانان انصار به نام‌های عبدالله بن رواحهسو همچنین عوفسو معوذسفرزندان حارث- که مادرشان عفراء می‌باشد – بیرون آمدند. مشرکان پرسیدند: کیستید؟
گفتند: گروهی از انصاریم. گفتند: هماوردانی گرامی هستید. اما ما را کاری با شما نیست، بلکه ما، با عموزادگانمان سر جنگ داریم و سپس یکی از آن‌ها فریاد زد: ای محمد! هماوردان ما را از قوم و قبیله خود ما بفرست. پیامبر جفرمود: ای عبیده بن حارث و ای حمزه و ای علی! برخیزید.
آن سه نفر برخاستند و به میدان رفتند و چون نزدیک شدند، پرسیدند: کیستید؟ وقتی مبارزان مسلمان، خودشان را معرفی کردند، قریشیان گفتند: آری؛ هماوردانی گرامی هستید.
عبیده بن حارثسکه از دو نفر دیگر مُسن‌تر بود، با عتبه به جنگ برخاست و حمزهسبا شیبه و علیسنیز با ولید بن عتبه. حمزهسو علیسبه هماوردان خود مهلت ندادند [۳۴۸]و آن‌ها را کشتند. اما عبیدهسو عبته به یکدیگر ضربه زدند و همدیگر را خون آلود کردند. حمزهسو علیسبه عتبه حمله کردند و او را کشتند و عبیدهسرا هم با خودشان به میان صفوف مجاهدان بردند در حالی که پایش قطع شده بود و بر همان حال بود تا اینکه چهار یا پنج روز پس از جنگ بدر، در منطقه‌ای به نام صفراء، در راه مدینه به شهادت رسید.
علیسسوگند یاد می‌کرد که این آیه، درباره این سه مبارز مسلمان یعنی علی، حمزه و عبیده نازل شده است: ﴿۞هَٰذَانِ خَصۡمَانِ ٱخۡتَصَمُواْ فِي رَبِّهِمۡۖ﴾[الحج: ۱٩]. یعنی: «اینان، (یعنی گروه مؤمنان و گروه کافران) دو طرف درگیرند که درباره خدا به خصومت و کشمکش پرداخته‌اند».
[۳۴۸] این، قول ابن اسحاق است؛ در روایت احمد و ابوداود آمده که عبیده با ولید و علی با شیبه و حمزه با عتبه مبارزه کردند. مشکاه ج ۲ ص ۳۴۳