(۳) بیوگرافی نویسنده‌ی کتاب «نورالایضاح»:
مؤلف این کتاب، علامه، ابوالاخلاص، حسن بن عمار بن علي مصري، شُرُنبُلالي، متفکر وارسته و از بزرگترین نام‌آوران اندیشه در قرن دهم هجری قمری است.
او در سال ۹۹۴ ه . ق ، در شهری به نام «شبرا بلولة» در مصر، چشم به جهان گشود.
وی فردی فقیه، ادیب، مفسّر، محدّث، زاهد، پارسا، عابد و از بزرگان علماء و صاحب نظران عهد خویش به شمار می‌آمد.
از استادان وی می‌توان به این افراد اشاره نمود:
شیخ محمد حموی؛ شیخ عبدالرحمن مسیری؛ امام عبدالله نحریری؛ علامه محبّی و شیخ علی بن غانم مقدّسی.
و از شاگردان وی می‌توان بدین‌ها اشاره کرد:
علامه احمد عجمی؛ سید احمد حموی؛ شیخ شاهین ارمناوی و علامه اسماعیل نابلسی.
از علامه، ابوالاخلاص، حسن بن عمار، تألیفات زیادی از علوم مختلف بر جای مانده که مهمترین آن‌ها، عبارت است از:
«نور الايضاح ونجاة الارواح»؛ شرح نور الایضاح با عنوان «امداد الفتاح»؛ مختصر نور الایضاح با نام «مراقي الفلاح»؛ «شرح منظومه‌ي ابن وهبان» (در علم فقه)؛ «مراقي السعادات» (در علم توحید و عبادات)؛ «غنية ذوي الاحکام في بغية درر الاحکام» (شرح درر الاحکام شرح غرر الاحکام) و...
سرانجام، سنّت الهی در حق علامه ابوالاخلاص نیز تحقق یافت و ایشان پس از عمری تلاش و مبارزه‌ی خستگی‌ناپذیر در راه گسترش معارف اسلامی، حقایق و اسرار قرآنی، اوامر و فرامین الهی و تعالیم و آموزه‌های تابناک و تعالی‌بخش و سعادت‌آفرین نبوی و کوشش بی‌وقفه برای بازگشت مجد و عظمت دیرینه‌ی اسلام، به دیار یار پرگشود.
وی در سال ۱۰۶۹ ه . ق (در هفتاد و پنج سالگی) در روز جمعه، بعد از نماز عصر، در بیست و یکم ماه رمضان وفات یافت و چهره در نقاب خاک کشید. روحش شاد و راهش پر رهرو باد.
برای آگاهی بیشتر می‌توانید به «خلاصة الاثر» تألیف محبّی (۲/۳۸-۳۹)؛ «هدية العارفين» (۱/۲۹۲-۲۹۴) و «معجم المؤلفين» (۱/۵۷۵) مراجعه فرمایید.