[احکام] مخلوط شدن مایعاتِ [پاک]، با آب:
[هرگاه با آب، مایعاتِ پاک، در هم آمیخته شود، در آن صورت تفصیل احکام آن بدین ترتیب است:]
چنانچه به آب، چیز مایعی در هم آمیخت که برای آن، فقط دو صفت وجود دارد؛ همچون «شیر» - که دارای رنگ و مزّه است و بویی ندارد -؛ پس اگر چنانچه بر آب، یک صفت از آن دو صفت آشکار گردید، حکم به این میشود که آن آب، مغلوب است؛ [پس وضو گرفتن بدان جواز ندارد.]
و اگر به آب، چیز مایعی در هم آمیخت که برای آن سه صفت وجود دارد: همچون «سرکه»؛ پس اگر چنانچه دو صفت از اوصاف سه گانهی آن، بر آب آشکار گردید، آن آب، مغلوب گردیده است؛ [و بنابراین، وضو گرفتن بدان جواز ندارد.]
و چنانچه به آب، چیز مایعی در هم آمیخت که برای آن صفتی وجود ندارد؛ مانند: آب «مُستعمل»؛ و آب گُلی که بوی آن از بین رفته است؛ پس معتبر در آن، «غلبه با وزن» است؛ از این رو، اگر چنانچه دو رَطْل از آبِ مُستعمل با یک رَطْل از آب خالص [مطلق]، در هم آمیخت، وضو گرفتن بدان جواز ندارد؛ و چنانچه یک رَطْل از آبِ مُستعمل با دو رَطْل از آب خالص در هم آمیخت، وضو گرفتن بدان جواز دارد.
[و «رَطْل»: واحد وزن و مقیاس وزن مایعات، برابر با ۱۲ اوقیه یا۸۴ مثقال است. این وزن در جاهای مختلف، متفاوت و گوناگون میباشد؛ و وزنی که در ایران یک رَطْل گفته میشده، معادل با صد مثقال بود که هر مثقال، ۲۴ نخود محاسبه میشده است؛ و تقریباً هر رطل: دو کیلو و نیم است.]
۴- [قسم چهارم از اقسام آبها:] آب نجس است؛ و آن آبی است که نجاست و آلودگی، بدان رسیده[و در آن حل شده است،] و آب نیز راکد و اندک باشد.
و آب «اندک»: به آبی گفته میشود که کمتر از «ده در ده» باشد. [یعنی آبی که در حوضی قرار گرفته باشد که اضلاع آن، کمتر از ده در ده باشد؛ و به تعبیری دیگر؛ طول و عرض حوض، کمتر از ده ذراع باشد؛ زیرا اگر آب در حوضی باشد که اضلاع آن ده در ده و محیط آن در حدود چهل متر و عمق آن تقریباً ۲۰ سانتیمتر باشد، این حوض، حکم آب جاری را دارد.
از این رو، اگر چنانچه آب، اندک و راکد باشد و با نجاست و آلودگی، تماس و برخورد داشته باشد،] آب، نجس میگردد؛ اگر چه اثر نجاست در آب ظاهر نشده باشد؛ و یا اگر چنانچه آب، جاری باشد [و با نجاست و آلودگی تماس و برخورد داشته باشد] و اثر نجاست در آب جاری، ظاهر شده بود، باز هم آن آب، نجس میگردد؛ و «اثر نجاست»، عبارت است از: طعم، یا رنگ و یا بوی.
۵- [قسم پنجم از اقسام آبها:] آبی است که [خود پاک است، ولی] در پاک کننده بودن آن، شک و تردید وجود دارد؛ و آن، آبی است که الاغ یا قاطر، از آن آشامیده باشند. [پس این آب، بدون شک پاک است؛ ولیکن آیا وضو گرفتن بدان صحیح است یا خیر؟ در این امر، شک و تردید وجود دارد؟ از این رو، اگر چنانچه وضو گیرنده، آب دیگری غیر از آن را نیافت، میتواند بدان وضو بگیرد و پس از وضو، تیمّم هم بکند؛ و اگر هم خواست میتواند تیمّم را بر وضو مقدّم سازد.]