فصل: [پیرامون ده چیزی که وضو را تباه و باطل نمی‌سازند]
ده چیز وجود دارند که وضو را تباه و باطل نمی‌سازند:
* هرگاه خون آشکار گردد، ولی از مکان خویش تجاوز نکند.
* فروافتادن گوشتی از بدن، بی‌آن که از آن، خون جاری شود؛ مانند بیماری «عرق مدنی» که بدان [در زبان فارسی] «رشته» می‌گویند. [و «رشته»: نوعی بیماری است که رشته‌ی باریک و درازی مانند کرم در زیر پوست بدن پیدا می‌شود.]
* بیرون شدن کرم از زخم، گوش و بینی.
* دست زدن مرد به شرمگاه و آلت تناسلی خویش.
* دست زدن به زن [نامحرم؛ زیرا عایشهل گوید: «کٰانَ النَّبِيُّ ج يُقَبِّلُ بَعْضَ اَزْوٰاجِهِ ثُمَّ يُصَلِّيْ وَلٰا يَتَوَضَّأُ». (ترمذی ونسایی)؛ «پیامبر ج برخی از همسران خویش را می‌بوسید و بی‌آن که وضو گیرد، نماز می‌گزارد.»]
* استفراغی که به پری دهان نباشد.
* استفراغ نمودن بلغم؛ اگر چه آن بلغم بسیار باشد. [بلغم: ماده‌ای سفید و لزج است که غالباً هنگام بیماری از داخل بدن و دستگاه گوارش، مترشّح و به خارج دفع می‌شود.]
* هرگاه شخص خوابیده، تعادل خویش را از دست دهد و به طرفی سرازیر و کج شود و احتمال آن رود که نشیمنگاه وی از زمین کنده شود؛ [زیرا انس بن مالکس می‌گوید: «کٰانَ اَصْحٰابُ رَسُوْلِ اللهِ ج يَنْتَظِرُوْنَ الْعِشٰاءَ حَتّٰي تَخْفِقَ رُؤُوْسُهُمْ، ثُمَّ يُصَلُّوْنَ وَلٰا يَتَوَضَّئُوْنَ» (ابوداود)؛ «یاران پیامبر ج به انتظار نماز عشاء بودند و به گونه‌ای به خواب می‌رفتند که سرشان تکان می‌خورد؛ سپس نماز می‌خواندند بدون آن که وضو بگیرند».]
* هرگاه خواب شخص، به گونه‌ای باشد که نشیمنگاه وی به زمین چسبیده و محکم باشد؛ اگر چه به چیزی [همانند: دیوار، متّکا، درخت و ...] به گونه‌ای تکیه و لَم داده باشد که اگر آن چیز برداشته شود، بر زمین فروافتد؛ و این حکم، بنا به ظاهر [مذهب امام ابوحنیفه/] در مورد هر دو مسأله [همین دو مسأله‌ی اخیر] می‌باشد.
* هرگاه نمازگزار در نماز خویش بخوابد؛ خواه در حالت رکوع باشد یا در حالت سجده ، [یا در حالت ایستادن، خوابیده باشد یا در حالت نشستن]؛ البته در صورتی که شخص، بر صفت سنّت قرار داشته باشد؛ [بدین ترتیب که بازوهای خویش را از بغل‌ها و شکمش را از ران‌ها دور نماید؛ زیرا پیامبر ج می‌فرماید: «لٰا يَجِبُ الْوُضُوْءُ عَليٰ مَنْ نٰامَ جٰالِساً اَوْ قٰائِماً اَوْ سٰاجِداً حَتَّي يَضَعَ جَنْبَهُ» (ترمذی و بیهقی)؛ «وضو بر کسی واجب نیست که در حالت نشسته یا ایستاده و یا سجده بخوابد؛ تا آنگاه که پهلوی خویش را بر زمین بنهد».]
و توفیق از جانب خداست.