کردارهای قلب - ترجمه اعمال القلوب

خرسندی در سنت پیامبر ج

اگر به سنت پیامبر ج هم نگاهی بیندازیم گلدسته‏یی حدیث درباره‏ی خرسندی می‏بینیم.

- از آن جمله پیامبر ج فرمود: «إنَّ اللهَ یَرضی عَن العبدِ یأكلُ الأَكلةَ فیحمدهُ علیها أَو یشربُ الشَّربةَ فیحمدُه علیها»:«خداوند از بنده خرسند می‏گردد وقتی بنده هر چه بخورد و هر چه بنوشد خدا را به خاطر آن سپاس گوید». [۱۵۱]

- پیامبر ج همچنین در حدیثی درست ما را چنین آگاه می‏کند: «إنَّ اللَه رضِیَ لنا أَن نعبدَهُ لا نُشرك بهِ شَیئاً و أَن نعتصمَ بِحَبلِهِ و أَلَّا نتفرِّقَ، و كرِهَ لنا قیل َو قالَ و كثرةَ السؤالِ و إِضاعةَ المال»:«خداوند این‌ها را برای ما پسندیده: که او را بپرستیم، هیچ چیزی را شریک او قرار ندهیم، به ریسمان پیوند با او چنگ بزنیم، پراکنده نشویم، از این‌ها برای ما خرسند است، و این‌ها را برای ما نمی‏پسندد: سخن‌های بیهوده گفتن، زیاده‏روی در درخواست و هدر دادن اموال،». [۱۵۲]

- او ج خبر داد: «رِضا الرَّبِّ فی رضا الوالد»:«خرسندی پروردگار بسته به خرسندی پدر است». [۱۵۳]

- همچنین فرمود: «السواك مطهرِّةٌ لِلفم مرضاةٌ للربِّ»: «مسواک دهان را پاک می‏سازد و باعث خشنودی پروردگار است». [۱۵۴]

- نیز ما را چنین آگاهانید: «مَن التمسَ رِضا الله بِسُخطِ ِالناسِ رضی اللهُ عنَه و أَرضَی عَنه الناسَ»:«هرکس با ناخرسندی مردم خواستار خشنودی خدا باشد، خداوند از او خرسند می‏گردد و مردم را نیز نسبت به او خشنود می‏کند». [۱۵۵]

- پیامبر ج ما را مطلع کرده که فرشتگان لعنت می‏فرستند به زنی که نسبت به شوهرش نافرمانی می‏کند و از بسترش دوری می‏‏کند تا شوهرش [به آن چه می‏خواهد] تن دهد. [۱۵۶]

- پیامبررحمت جهمچنین ما را آگاهانیده است که انسان وقتی فرزندش را از دست می‏دهد، چیزی نگوید که پروردگار از آن خشنود نیست. و او خود وقتی پسرش ابراهیم فوت کرد اشک از چشمانش سرازیر شد، قطره، قطره اشک می‏ریخت، و پیاپی می‏گریست و می‏فرمود: «إنَّ العینَ لَتدمعُ، و إنّ القلبَ لَیحزنُ، و لانقولُ إلَّا ما یَرضی رِّبُنا، و إِنَّا بِفراقِك یا ابراهیمُ لمَحزنون»:«چشم اشک می‏ریزد، دل غمیگن است و جز آن چه پروردگارمان از آن خشنود باشد چیزی نمی‏گوییم، ما به راستی از جدایی تو ای ابراهیم اندوهناکیم». [۱۵٧]

پیامبر ج – درود و رحمت خداوند بر او – در دعای سجده‏اش ما را یاد داده که از خشم خدا به خشنودی‏اش پناه بجوییم. [۱۵۸]

[۱۵۱] صحیح است. مسلم (۲٧۳۴) بخش الذکر و الدعاء، و باب استحباب حمدالله تعالی بعد الأکل و الشرب روایت کرده است. [۱۵۲] صحیح است. به روایت مسلم (۱٧۱۵) بخش الأقضیة، باب النهی عن کثرة المسائل فی غیر حاجة. [۱۵۳] به روایت بخاری در الأدب المفرد (۱/۱۴) حدیث ۲ و بیهقی در شعب الإیمان (۶/۱٧٧) حدیث (٧۸۳۱). هیثمی در مجمع الزوائد (۸/۱۳۶) آورده وگفته: بزاز روایت کرده است: در شمار راویان آن عصمه بن محمد است که روایتش متروک است. [۱۵۴] صحیح است. نسائی (۵) بخش الطهارة، باب الترغیب فی السواک ابن ماجه (۲۸٩) بخش الطهارة و سننها، باب السواک، و احمد در مسند (٧) روایت کرده‏اند، شیخ آلبانی در صحیح الجامع به شماره‏ی (۳۵۰۶) صحیح دانسته است. [۱۵۵] صحیح است، به روایت ترمذی (۲۴۱۴)، بخش الزهد، آلبانی در صحیح الجامع به شماره‏ی (۶۰٩٧) صحیح دانسته است. [۱۵۶] بخاری (۵۱٩۳) بخش النکاح، باب إذا باتت المراة مهاجرة فراش زوج‌ها، و مسلم (۱۴۳۶) بخش النکاح، باب تحریم امتناع‌ها من فراش زوج‌ها روایت کرده‏اند. [۱۵٧] صحیح است. بخاری (۱۳۰۳) بخش الجنائز، باب قول النبی، إنا بک یا ابراهیم لمحزنون، ومسلم (۲۳۱۵) بخش الفضائل، باب رحمته ج الصبیان و العیال روایت کرده‏اند. [۱۵۸] صحیح است. به روایت مسلم (۴۸۶) بخش الصلاة، باب مایقال فی الرکوع و السجود.