اخلاص

إخلاص حقیقت دین و اصل اساسی دعوت پیامبران و فرستادگان الهی است، چنانکه خداوند می‏فرماید: ﴿وَمَآ أُمِرُوٓاْ إِلَّا لِيَعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مُخۡلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَ حُنَفَآءَ﴾[البینة: ٥) «در حالی که دستوری دریافت نکرده بودند جز اینکه با کمال خلوص به آیین توحید خدا را پرستش کنند».

همچنین می‏فرماید:﴿أَلَا لِلَّهِ ٱلدِّينُ ٱلۡخَالِصُ﴾[الزمر: ٣] «هان! بدانید که دین خالص از آن خداست».

جوهر عبادت و جان مایه‏ی آن همان اخلاص است، ابن حزم (/) می‏گوید: نیت، راز بندگی و پرستش است و برای کردارها به منزله‏ی جان برای کالبد است، و در امر پرستش هیچ کاری بدون روح وجود ندارد، چرا که در این صورت به کالبد بی‌جانی می‏ماند، که فایده‏یی ازآن برنیاید.

بنیان اصلی پذیرش اعمال و عدم پذیرش آن اخلاص است، اخلاص است که پیروزی یا زیان را رقم می‏زند، همچنان که راه بهشت یا دوزخ از آن می‏گذرد، بنابراین خدشه‏دار شدن اخلاص شخص را به آتش دوزخ می‏کشاند و پروراندن و عملی کردن آن انسان را به فردوس می‏رساند.