علی بن بکار و ترس از خودنمایی
علی بن بکار بصری پارسا گفت: «من حقیقتاً اگر با شیطان روبهرو شوم برایم بهتر و دوست داشتنیتر است از اینکه با فلانی برخورد کنم که میترسم به خاطر او خود را به شکلی در بیاورم و از چشم خدا بیفتم». [۴۶]به حقیقت پیشینیان از مسألهی تعارفات بسی پروا داشتند.
به عبارت دیگر اگر کسی به دوستش برسد و زیباترین اخلاق و رفتار را از خود نشان دهد، اما چون به پیش همسر و فرزندان خویش برود، چنان بدرفتاری و دیوسرشتی از او ببینند، که از کس ندیده باشند. به همین خاطر آن‌ها از این تعارف و تکلف میپرهیزند، بدین شکل که انسان خود را در برابر برادرنش با تعارف برخورد کند، و هنگامی که در جمع دوستانش است، سخنان خوب و نیک و رفتارهای عالی داشته باشد... و غیره، اما در این جا او خود آن شخص و حقیقت ذاتیش نیست!
[۴۶] ابونعیم در حلیة الأولیاء، ۸/۲۶۰ نقل کرده است.