ویژگیهای اهل توکل
پیامبر ج دو ویژگی برای کسانی که بر خدا توکل میکنند، ذکر کرده است: یکی تلاش برای پیدا کردن روزی و دیگری تکیه بر مسبب الاسباب.
توجه به این نکات (با توجه به حدیث یاد شده) در فهم بهتر توکل و توجه به سلسله سببها اهمیت زیادی دارد. زیرا پرندگان صبح در جستجوی روزی بیرون میروند، این قسمت همان تلاش و کوشش- در اینجا پرواز- است، شب که بر میگردد غذای خود و جوجههایش را همراهاش میآورد. این حدیث درس بزرگی برای تلاش در جهت کسب روزی به ما میآموزد و آن عبارت است از اهمیت ایجاد سببها با اعتماد و اتکای استوار بر مسبب سببهای مباح.
در قرآن آمده است: ﴿وَمَن يَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱللَّهِ فَإِنَّ ٱللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٞ﴾[الأنفال: ۴٩] «هرکس بر خدا توکل کند (بداند) خداوند نیرومند فرزانه است» نکتهی زیبایی که بادقت در این آیه روشن میشود این است که نام «العزیز» در میانهی آیه بین توکل و حکیم قرار گرفته است، و العزیز یعنی کسی که هرکس را که از او پناه بخواهد خوار نمیکند و هرکس را که به او روی بیاورد، ناامید نمیکند، و حکیم کسی است که با دانش و حکمت خود امور کسی را که بر او توکل کرده است، اداره میکند.
ابن کثیر گوید: هرکس برخدا توکل کند، یعنی متکی بر او باشد، خداوند عزیز حکیم است. توکل مرکب راهوار رهگذری است که بدون آن از پیمودن راه عاجز است، و هر وقت از آن فرود آید، قطع میشود و از ادامهی راه باز میماند. [۲٩۴]
ابن قیم نیز به این نکته اشارهیی داشته است.
اینها همه و اینکه خداوند در کاملترین احوال و عبادات توکل را سفارش کرده است نشانگر منزلت و فضل توکل است.
[۲٩۴] ن. ک: تفسیر القرآن العظیم، از ابن کثیر، ۲/۳۲۰.