۳- توکل در حکم و قضاوت کردن
﴿وَمَا ٱخۡتَلَفۡتُمۡ فِيهِ مِن شَيۡءٖ فَحُكۡمُهُۥٓ إِلَى ٱللَّهِۚ ذَٰلِكُمُ ٱللَّهُ رَبِّي عَلَيۡهِ تَوَكَّلۡتُ وَإِلَيۡهِ أُنِيبُ١٠﴾[الشورى: ۱۰] «داوری هر چیز که درآن اختلاف کنید با خداست، این خدا پروردرگار من است بر او توکل کردهام و به سوی او باز میگردم». همهی امور پیامبر به عهدهی خداست، به او توکل کرده و به او واگذاشته است. در شگفتم مردم چطور وقتی اختلافی پیدا میکنند از غیر خدا قضاوت میخواهند و پیامبر خدا را که به میانشان فرستاده شده رها میکنند در حالی که او برای این امر شایستهتر است و در اختلافشان سخن حق و روشن کننده میگوید؟ چگونه به سمت و سوی دیگری میروند، حال آنکه پیامبر ج وجود دارد؟! قاضی و حکم دهنده مادام که آشکارا بر حق باشد، نباید اهمیت بدهد به اینکه برای حکمش موانعی ایجاد کنند یا کسی حکمش را نپذیرد و نخواهد به شریعت مراجعه کند، او باید به خدا توکل کند.